جلوهاي ( آيين) نمايشي درمنظومه ي عاميانه ي طالب و زهره

اين بررسي سعي دارد ضمن نشان دادن جلوه هاي نمايشي قصه (عاميانه ي مازندراني ) طالب وزهره ،به آيينها،موسيقي خاص نهفته درآن وشكل هاي روايي آن از منظر نمايشي بپردازد.شايد امروزه تغيير شرايط زندگي وازطرفي نياز جامعه ،ايجاب مي كند كه بسياري ازآداب وآيين هاي روبه فراموشي را از طريق نمايش پيگير باشد تا كتابت و خواندن آن .بنابراين بررسي ونشان دادن ادبيات فولكلور (كه اغلب نشان از نوع زندگي پيشينان دارد وتاثير غيرقابل انكار در انتقال آن به نسل جديد )به گونه هاي نمايشي ويا كشف جلوه هاي نمايشي شاخص درآن ،كه جزء صفت ذاتي آن است ؛گام مهم در حفظ و ترويج آن محسوب مي شود .واي بسا نقش موثري در شكل گيري گونه هاي نمايشي جديد با نگاه بومي وازطرفي علمي دارد.بنظر مي رسد داستان طالب و زهره بهره ي پررنگي از نمايش را در خود دارد كه تا بحال كمتر بچشم آمده است.ضمن اينكه وقتي نوع وحالت نمايشي در آن به شكل برجسته نشان داده شود ؛بخش توجه انگيزي از آيين وحالت هاي خاص موسيقي نهفته در آن بيشتر خودنمايي مي كند .