بازشناخت اخلاق حرفه اي هنرمندان سنتي در متون صنفي

در فرهنگ و تمدن ايراني اسلامي، هنرمندان علاوه بر آفرينش و عرضه هنر، تلاش كرده‌اند هنر خود را با تربيت شاگردان، زنده نگه دارند؛ اين تربيت نه صرفاً در عرصه فن و مهارت بلكه پيشتر و بيشتر در ساحت اخلاق و معنويت بوده است؛ شاگردان نيز وجه همت خويش در انتخاب استادي وارسته مي نمود. شاگردان نيز پس از رسيدن به مقام استادي، چنان كرده كه استادان كهن. اين چنين بوده كه هنر ماندگار شده و تا به امروز رسيده است. از آثار برجاي مانده از استادان و هنرمندان اين بوم كه مي توان به خوبي تصويرگر اين سلوك و خصيصه باشد مي توان از آداب المشق، صراط السطور، قانون الصور و برخي فتوت نامه ها نام برد. در اين پژوهش بر سر آن هستيم تا بر اساس تدقيق در برخي از اين آثار برجاي مانده به روش كتابخانه اي و توصيف و تطبيق محتواي آنان نشان دهيم ، مشي وسلوك معنوي و اخلاقي استاد هنرمند و قابليت شاگرد نقش اساسي و بنيادين در تربيت اخلاقي و هنري شاگرد داشته و دارد ، گويي كه عرصه هنر و هنروري ميدان سلوك عرفاني اهل معرفت و استاد و شاگردِ هنر،گويي پير و مريد اين صحنه اند .آنچه از اين تحقيق به امروز ما مي آموزد ، علاوه برشناخت ذخاير كهن، فروزاندن چراغي است فرا روي اهل هنر و آموزش هنر در ارتباط تنگاتنگ معنويت و مهارت و هم آغوشي تهذيب و تذهيب.