نمادهاي اعداد در آيات آفرينش به مثابه اعجاز

با تكيه بر تاريخچه عدد، مي‏توان از معاني غيرشمارشي آن نزد پيشينيان به نمادهايي تعبير كرد كه در زندگي روزمره مورد استفاده قرار گرفته و با آن مأنوس بوده اند. نمادهاي اعداد در اديان و فرهنگ‌هاي مختلف مورد توجه قرار گرفته و كاربردهايي از آن گزارش شده است. مفسران نيز ذيل برخي آيات قرآن بر دلالت نمادين (غيرشمارشي) اعدادي چون «سبع» تصريح كرده اند. غالب آياتي كه با اين رويكرد، مورد توجه مفسران قرار گرفته، در حوزه آفرينش انسان و جهان قرار مي‌گيرند. لذا در پژوهش حاضر، با استفاده از روش نمادشناسي و با محوريت كاربردهاي قرآني، ضمن بهره گيري از ابزارهاي نموداري و آماري (خطي سازي)، به اين پرسش كليدي كه «رابطه نمادهاي آييني- فرهنگي مختلف اعداد و همنشين‌هاي آن با كاربردهاي اين كلمات در آيات آفرينش چگونه تبيين مي‌شود، پاسخ داده شده است.يافته‌هاي اين پژوهش، حاكي از همسو بودن نمادهاي آييني-فرهنگي مختلف و كاربردهاي هر عدد و معدود آن در آيات آفرينش است. بدين سان كه قرآن در اين آيات، از نمادهاي مورد استفاده انسان‏ها در ملل و فرهنگ‏هاي ‏مختلف به شكل متنوع و قابل توجهي استفاده كرده و اين نمادها منحصر به فرهنگ عربي نبوده است. هيچ كس جز خداوند‏‏ نمي‏‏توانسته در دوره نزول قرآن، از نمادهاي مشترك ميان سرخپوستان، روميان، ايرانيان، ترك‏زبانان، چينيان، هنديان، بوميان استراليا و انواع مردمان گوناگون ساكن آفريقا به شكلي جامع و شامل استفاده كند. نه در زمان نزول و نه قبل يا بعد از آن، امكاناتي كه امروزه براي تجميع معاني نمادشناسي و تحقيق در تنوع آنها در نزد اقوام و ملل گوناگون وجود دارد، در دسترس نبوده است. تنها وحي آسماني و القاي الهي بر قلب نبي (ص) است كه مي‏تواند جامع معاني قابل فهم براي بشر باشد. بر اين اساس، مي‏توان احتمال اعجاز قرآن در حوزه كاربرد نمادهاي اعداد و همنشين‏هاي ‏آن را قوت بخشيد.