اعجاز علمي قرآن در آيه سي و پنج سوره مباركه نور و ساختمان چشم

يكي از راه‌هاي شناخت خداوند، خودشناسي است كه انسان با نگريستن به سيستم پيچيده اندام‌ها و ارتباط اعضاي بدن مي‌تواند به وجود خالقي عليم و حكيم پي ببرد. مفسران از ديرباز آيه سي و پنج سوره نور را از جنبه‌هاي گوناگون روايي، فلسفي، ادبي، بلاغي، كلامي و فلسفي مورد بررسي قرار داده‌اند. آنچه ناديده گرفته ‌شده، جنبه علمي آيه است. چَشم يا چِشم عضو بارز اولين حس از حواس پنج‌گانه، يعني بينايي محسوب مي‌شود كه خود، از دو بخش تشكيل يافته است: اجزاء فرعي (حدقه، پلك، مژه، اَبرو، ماهيچه‌هاي گرداننده كره چشم) و كره چشم (صلبيه، مشيميه، عنبيه، شبكيه، زلاليه، زجاجيه، جلديه، ملتحمه و قرنيه) است كه با پيشرفت‌هاي علوم پزشكي در آناتومي چشم، به لايه‌هاي مختلف آن دست‌يافته‌اند. در آيه ذكر شده از واژگان «نور»، «مشكاه»، «مصباح»، «زجاجيه» و «شجره مباركه» نام‌ برده شده است. با توجه به معاني و مصداق‌هايي كه در تفاسير در مورد واژگان اين آيه بيان ‌شده، انطباق اين واژگان با قسمت‌هاي مختلف چشم مي‌تواند بررسي و صحت سنجي شود. اين پژوهش با مدد جستن از روش مطالعات ميان‌رشته‌اي علوم قرآن و علوم پزشكي بر جنبه علمي آيه‌اي از آيات نوراني قرآن اشاره دارد.