زبان، زنان، زمان

با وجودی كه در طول دو-سه دهه گذشته، در كشور ما دسترسی به آموزش عالیبرای زنان بهبود چشمگیری یافته است، منتها حضور آنان در عرصه مدیریت آموزش عالی همچنان در هاله ای از ابهام قراردارد. در زمینه آموزش عالی، زنان هنوز راه طولانی را برایمشاركت همسان در تدریس و هم در مدیریت در مقایسه با مردان دارند.اگرچه زنان در دستیابی برابر به آموزش و تدریس موفقیت هایی را داشته اند، اما در مدیریت آموزش عالیبه شدتنقش كمتری دارند.روند و الگوی كنونی بیانگر این واقعیت است كه زنان در سطح مدرس استخدام می شوند، اما در این سطح گیر كرده و یاچون قادر به تركیب خانواده و تعهدات دانشگاهی نیستند پس از مدتی زندگی علمی و آكادمیكرا رها می كنند.معمولاً سه دیدگاهسبب كمیابی و كمبود حضور زنان در موقعیت های ارشد دانشگاهیمی شوند: 1.زبان؛ 2. زنان؛ 3. زمان."فرد محوری-زبان" كه ناشی از ویژگی های روانی-اجتماعی-شخصیتی، نگرش ها و مهارت هایزبانی-رفتاری خود زنان است؛دیدگاه"ساختار محوری-زنان"به زیان زنان در ساختار سازمانی است كه شكلو رفتار آنان را تعریفمی كند؛و رویكرد "فرهنگ محوری-زمان" استدلال می كند كه نقش های اجتماعی مبتنی بر جنسیت،و نا مربوط به زمان و محیط كار توسط آنان به محل كار كشیده شده است.اگر چه شواهد كمی می توان در مورد ناتوانی زنان برای انجام كار درآموزش عالی یافت، امانابرابری واقعی در بسیاری از زمینه ها كه عملكردشان را تحت تاثیر قرارمی دهد وجود دارند،نظیر:عدم وجود شرایطتوانمندسازی؛ تبعیضدر حقوق و دستمزد و مزایای جانبی؛ سیاست های جذب واستخدام؛ موانع فرهنگی وساختاری؛ و شرایط سرد برایحضور زنان دردانشگاه ها.این مقاله با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی،با مروری بر مباحث مربوط وتجربیاتنویسنده، ابتدا به نقش و تأثیرحضورزنان درآموزش عالی می پردازند،سپسبا اشاره به ویژگی های اساسیعوامل مؤثر و مانع از حضورآنان در سیاست گزاری و مدیریت های كلان آموزش عالی رامعرفی و تحلیل میكند.