اثرات دو شيرين كننده طبيعي استويا و عسل بر ديابت

بيان مسأله: ديابت، يك اختلال متابوليكي است كه به‌عنوان شايع‌ترين بيماري مزمن در سراسر جهان شناخته مي شود. طبق گزارش سازمان بهداشت جهاني، تعداد كنوني افراد مبتلا به ديابت، 371 ميليون نفر است كه پيش بيني مي شود اين تعداد تا سال 2030، به بيش از دو برابر افزايش يابد. به طوركلي ديابت به دو نوع 1 و 2 تقسيم مي شود. ديابت نوع 1، ناشي از حمله سيستم ايمني بدن به انسولين و كمبود ترشح انسولين و ديابت نوع2، ناشي از مقاومت به انسولين و عدم ترشح جبراني انسولين مي باشد. ديابت نوع 2 رايج ترين شكل ديابت است كه در اثر عوامل گوناگون همچون شيوه نادرست زندگي به وجود مي آيد. يكي از رفتارهاي تغذيه اي نادرست افراد، استفاده از مواد غذايي حاوي شكر مي باشد كه مصرف بيش از حد اين دسته از مواد غذايي، منجر به ابتلا به بيماري ديابت نوع 2 مي شود. با توجه به مشكلات عديده اي كه ديابت ايجاد مي كند، استفاده از شيرين كننده هاي طبيعي جايگزين همچون عسل، شيره خرما، استويا و ... حائز اهميت مي باشد. هدف پژوهش: هدف از اين مطالعه، بررسي اثرات دو شيرين كننده طبيعي استويا و عسل بر ديابت مي باشد. يافته ها و نتيجه گيري: با توجه به اثر قابل توجه استفاده از شكر در شيوع بيماري ديابت، استفاده از شيرين كننده هاي طبيعي حائز اهميت مي باشد. شيرين كننده هاي طبيعي علاوه بر ايجاد طعم مطلوب، اثرات مفيدي بر سلامتي مصرف كنندگان مواد غذايي شيرين دارند. بنابراين با استفاده از اين دو تركيب در فرمولاسيون محصولات غذايي شيرين، تا حدودي مي توان بر مشكل اپيدمي چون ديابت فائق آمد.