اجتماعي شدن شناخت و آموزش علوم تجربي

مقاله مروري حاضر به منظور بررسي كاربرد مهارت هاي تفكر در آموزش درس علوم تجربي تدوين گرديده است. در استفاده از مهارت هاي تفكر ابعاد اساسي آن، اعمال و كاركرد هاي تفكر بايد مورد توجه قرار گيرد. رويكرد مورد توجه اين مقاله در استفاده و آموزش اين مهارت ها، رويكرد تلفيقي است كه آموزش غير مستقيم اين مهارت ها را در فرايند آموزش مورد توجه قرار مي دهد. درس علوم تجربي به واسطه محتوا و ارتباط آن با زندگي روزمره موضوع مناسبي براي استفاده از اين مهارت ها است. در زمينه آموزش مهارت هاي تفكر رويكرد اجتماعي فرهنگي ويگوتسكي روانشناس شهير روسي مورد استفاده فراوان قرار گرفته است. از نظر او بافت اجتماعي- فرهنگي و تعاملات اجتماعي نقشي اساسي را در شكل گيري كاركرد هاي عالي ذهني(از قبيل حل مسئله، تصميم گيري، خود-نظم بخشي، فرا شناخت، استدلال منطقي، توجه انتخابي) بر عهده دارند. در اثر اين تعاملات شناخت اجتماعيدايجاد مي شود. با اينكه اين فرايند ها در ابتدا بين فردي هستند و ميان افراد آغاز مي شوند ولي به وسيله مجموعه اي از تغييرات به فرايند هاي ذهني فرد تبديل مي گردند، اين فرايند در نظر ويگوتسكي، درونسازي ناميده مي شود. دانش آموزان از طريق تعاملات خود با شركاي ماهرتر در دامنه رشد تقريبي با استفاده از ابزارهاي فرهنگي مي توانند شيوه هاي تفكر را به طور مستقل به كار بگيرند. از نظر ويگوتسكي و پيروان او اكتشاف ياري شده و روشهاي آموزش گروهي بستر مناسبي براي اجتماعي شدن شناخت، به حساب مي آيند.