آسيب شناسي نگرش و التزام عملي به نماز(مطالعه موردي: دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد بوشهر)

هدف از پژوهش آسيب شناسي التزام به نماز در بين دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد بوشهر بود. روش تحقيق، پيمايشي از نوع توصيفي و جامعه آماري كليه دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد بوشهر در اين سال تحصيلي به تعداد 7600 نفر بودند كه با استفاده از فرمول كوكران 367 نفر به عنوان نمونه با روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. به منظور گردآوري اطلاعات، از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روايي پرسشنامه به روش محتوايي و صوري و پايايي، از ضريب آلفاي كرونباخ و برابر 92/0 محاسبه گرديد. براي تجزيه و تحليل يافته ها، از رگرسيون چندگانه خطي و آزمون هاي تي و آنووا استفاده شد. يافته ها، تأثير عوامل فردي و خانوادگي، فيزيكي، رسانه اي، سياسي، مالي – اقتصادي و فرهنگي- اجتماعي بر متغير التزام عملي به نماز را تاييد كرد ولي تأثير معناداري بين عوامل مديريتي بر نگرش و التزام به نماز از ديدگاه دانشجويان مشاهده نشد. همچنين ميانگين نگرش و التزام عملي به نماز 69/3 بود كه در حد متوسط به بالا ارزيابي مي شود. در نتيجه گيري مي توان گفت هر چه عوامل فردي، خانوادگي، ارتباطي، فيزيكي، رسانه- اي، سياسي، فرهنگي- اجتماعي تقويت گردند، نگرش و التزام عملي به نماز تقويت مي شود ولي هر چه عوامل مالي – اقتصادي در سطح بالاتري باشد، نگرش و التزام عملي به نماز در سطح پايين تري واقع مي گردد.