بررسي تأثير پارامتر پيريت محتوي بر خودسوزي زغال سنگ با استفاده از روش دماي نقطه تقاطعي (CPT)

آتش سوزي، از جمله حوادث زيان باري است كه هم در معادن زيرزميني و هم در معادن روباز اتفاق مي افتد، اما آتش سوزي هاي معادن زيرزميني، با توجه به محيط محصور معدن و افزايش خطر انفجار به مراتب خطرناك تر از آتش سوزي هاي سطحي هستند. خودسوزي زغال سنگ يك فرآيند خود گرمايشي، گرمازا است كه مي تواند در لايه هاي زغال زيرزميني يا در لايه هاي زغال روباز در سطح زمين ايجاد شود. خودسوزي زغال سنگ باعث اثرات مخرب زيست محيطي، نشست سطح زمين و از بين رفتن ميليون ها تن زغال سنگ مي شود. پيريت از جمله پارامتر هاي ذاتي موثر بر خودسوزي زغال سنگ است. در اين مقاله ابتدا پديده اكسيداسيون زغال سنگ تعريف شده و در ادامه مكانيزم خودسوزي و روش هاي تشخيص آن مورد بررسي قرار گرفته است و در نهايت با توجه به مزيت هاي روش هاي آزمايشگاهي از روش دماي نقطعه تقاطعي(CPT) براي بررسي تأثير پيريت بر قابليت خودسوزي زغال سنگ استفاده شد. نتايج اين پژوهش نشان مي¬دهد كه استفاده از روش دماي نقطعه تقاطعي در بررسي پتانسيل خودسوزي لايه هاي زغالي مي تواند مفيد باشد.