مولفه ها و اصول در طراحي فضاهاي بازي كودكان شهر شيراز در گروه سني 5 تا 12 سال

طراحي شهري مختص كودكان در ايران به مفهوم امروزي، سابقه اي طولاني ندارد. در اين بين طراحي شهري به خصوص طراحي فضاي بازي كودكان رده سني 5 تا 12 سال الويت كمتري داشته است. هويت مندي، احساس تعلق ساكنين به فضا و سازگارتر بودن آن با جوامع سنتي از عواملي است كه در شهر سازي سنتي وجود داشت و كودوكان به راحتي فضاي مورد نياز بازي در محيط را ميافتند. امروزه تغيير سبك زندگي محدوديت فضايي را براي كودكان ايجاد مي كند كه اين تغييرات، روش هاي بازي متفاوتي را براي كودكان در پي دارد. رواج بازي هاي كامپيوتري، لزوم تمهيدات شهرسازانه را براي طراحي فضاهايي مناسب براي اقشار سني ايجاب مي كند. اين پژوهش دو محله معالي آباد و محله خيابان لطفعلي خان زند را به عنوان دو محله جديد و قديم با استفاده از اصول و معيارهاي طراحي فضاهاي بازي مورد تحليل، ارزيابي و مقايسه قرار مي دهد و با اثبات فرضيه اي كه انتظار كودكان امروزي از فضاي بازي بيش از تاب و سرسره هاي سنتي است و اين فضاها نياز به بازنگري و طراحي تحت تأثير محيط كالبدي روي رفتارهاي بازي كودكان و فعاليت فيزيكي آنها مي پردازد. ديدگاهي كه طراحي فضاهاي بازي كودكان خصوصا رده سني 5 تا 12 سال در طراحي زمين هاي بازي معاصر دنبال مي كند شناخت نياز كودكان امروز و ارتقاي كيفيت محيط شهري است تا فرصت هاي بازي كيفي را از طريق فرايند آگاهانه ايجاد كند.