مقايسه ميزان انتشار گازهاي گلخانه اي و پتانسيل گرمايش جهاني توليد زعفران در مناطق مختلف كشت استان خراسان (مطالعه موردي: فردوس، تربت‌حيدريه، فاروج)

در ايده كشاورزي پايدار، كشاورزي نه تنها زمينه توليد غذا براي امنيت غذايي است، بلكه نياز به توجه به اثرات زيست‌محيطي در طي فرآيند توليد دارد. لذا هدف از اين مطالعه، ارزيابي و مقايسه ميزان انتشار گازهاي گلخانه اي و پتانسيل گرمايش جهاني توليد زعفران در سه منطقه فردوس، تربت ‌حيدريه و فاروج با استفاده از روش ارزيابي چرخه حيات است. نتايج نشان داد، ميزان انتشار كربن دي‌اكسيد در فردوس، تربت ‌حيدريه و فاروج به ترتيب 62/ 1023، 22/ 1267 و 49/ 921 كيلوگرم و ميزان انتشار نيتروكسيد به ترتيب 03/ 7، 10/ 6 و 16/ 7 كيلوگرم محاسبه شد. همچنين ميزان انتشار متان به ترتيب 37/ 51، 58/ 39 و 48/ 56 كيلوگرم به دست آمد. مقدار پتانسيل گرمايش جهاني نيز به ترتيب معادل 03/ 1082، 90/ 1312 و 13/ 985 كيلوگرم كربن دي‌اكسيد تعيين شد. از مقايسه نتايج سه منطقه درمي‌يابيم كه بيشترين ميزان انتشار كربن دي‌اكسيد مربوط به تربت‌ حيدريه و نيز بيشترين ميزان انتشار نيتروكسيد و متان مربوط به منطقه فاروج است. همچنين تربت ‌حيدريه، بيشترين پتانسيل گرمايش جهاني را داراست. منابع اصلي انتشار در هرسه منطقه سوخت فسيلي، كود حيواني و كود ازت تشخيص داده شد. لذا نوسازي و استفاده از ماشين آلات كم مصرف، مصرف سوخت هاي زيستي به جاي فسيلي، مصرف كودها بر اساس آزمايش خاك و برگ جهت تعيين نياز كودي گياه، جايگزيني كود حيواني پوسيده به جاي تازه، توجه به نوع تركيبات كودهاي شيميايي، جايگزيني نهاده‌هاي آلي و زيستي به جاي كودهاي شيميايي، وضع استانداردهاي سخت گيرانه زيست‌محيطي دولتي و آموزش و تربيت نيروي كار ماهر و متخصص پيشنهاد مي‌شود.