ثبات و بقاي نظام مردم سالاري ديني در قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران

هر نظامي جهت اينكه بتواند در مسير پيشرفت؛ پويايي خود را حفظ نمايد، ضرورت دارد به تبعيت از قانوني بپردازد كه روح حاكم بر آن را تشكيل مي دهد. البته لازم است آن قانون كاركرد هاي ثبات و حفظ نظام را دارا باشد. قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران داراي كاركردهاي بروندادي و دروندادي است كه مي تواند نظام مردم سالاري ديني را پويا نمايد. اين پژوهش بر آن است تا با بهره گيري از نظريه كاركرد سيستمي از گابريل آلموند به بررسي كاركرد دروندادي و بروندادي قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران پرداخته سپس ثبات و بقاي نظام مردم سالاري ديني را در قالب اين كاركرد ارزيابي كند. اينكه چگونه قانون اساسي ثبات و بقاي نظام مردم سالاري ديني را تضمين مي كند؟ و در چه صورت نظام مردم سالاري ديني مي تواند مسير پويايي را طي نمايد؟ يافته ها حاكي از آن است كه اجراي مسلم اصول آزادي بيان و عدالت اقتصادي در قانون اساسي، پويايي سيستم سياسي را به همراه خواهد داشت.