بررسي حق تعيين سرنوشت مردم در چارچوب گفتمان مردم سالاري ديني از ديدگاه علامه محمدتقي جعفري(ره)

اصل تعيين سرنوشت كه تئوريسين هاي غربي آن را خوانشي از نظام هاي مبتني بر انديشه هاي ليبرال دموكراسي و پيشفرضي براي حقوق وآزاديهاي فردي تلقي مي كنند. در سنت فكري مرحوم علامه جعفري كه مبتني بر انديشه هاي ديني است چنين سازوكاري هم در مبنا و هم در صورت با نظريات سياسي در غرب به طريق بنياديني با پارادوكس موضوعي مواجه مي باشد. هدف اصلي پژوهش بررسي حق تعييين سرنوشت در چارچوب گفتمان مردم سالاري ديني از ديدگاه علامه جعفري (ره) است. ايشان به لحاظ مبناشناسي حاكميت الهي را هسته نظري بحث قرارداده و از حيث صورت آن را از شقوق با اهميت حيات معقول انساني مي دانند. چارچوب تعريف موضوع از نظر وي به ضرورت آن برگشته و تمام حوزه هاي ماهيتي و رفتاري انسان را شامل مي شود. پژوهش از نوع تحقيقات كيفي و توصيفي، تحليلي بوده كه با توجه به موضوع و ماهيت آن به صورت اسنادي و كتابخانه ايي انجام شده است. سوال مقدري كه اينجا به ذهن خطور مي نمايد آن است كه نظام سياسي در اسلام مطابق با نظرات علامه به چه پشتوانه هاي مشروعيت بخشي نياز داشته تا شكل مطلوبي از مردم سالاري ديني را تضمين نمايد؟ نوشتار حاضر در جمع بندي موضوع، حق تعيين سرنوشت را در پيكره حاكميت مردم سالاري ديني با توجه به سويه فكري استاد، بخش جدايي ناپذير از حيات معقول انساني برشمرده كه به واسطه مسئوليت پذيري اخلاق ديني در تمايز ماهوي با روايت عرفي مكتب ليبراليسم قرار مي گيرد.