تأثير هالوپريدول (آنتاگونيست دوپامين) بر رفتار ترس رت هاي تحت انزواي اجتماعي

پرورش حيوانات در انزوا، پارادايم مناسبي براي مطالعه استرس زودرس زندگي و درك توسعه برخي از بيماري هاي عصبي و روانپزشكي است. اين مطالعه با هدف تعيين تأثير استرس انزواي اجتماعي بر رفتار ترس در در رت هاي نر تيمارشده با آنتاگونيست دوپامين (هالوپريدول) انجام شد. براي اين تحقيق، 24 موش صحرايي نر پس از 23 روز نگهداري در حيوانخانه انتخاب و براي شش هفته در قفس هاي جداگانه با بافرهاي پلاستيكي سياه قرار داده شد. موش ها به سه گروه هشت تايي تقسيم شدند: هشت موش در گروه يك يا گروه كنترل قرار گرفتند و بقيه در قفس هاي انفرادي قرار گرفتند: يك موش نر در هر قفس. در گروه يك يا گروه كنترل (شرايط اجتماعي) هشت موش صحرايي در يك قفس قرار گرفتند. آنها حامل سالين را دريافت كردند و رفتار ترس آنها در پنج دقيقه ثبت شد. گروه 2 شامل 8 موش در قفس هاي جداگانه و در شرايط انزواي اجتماعي نگهداري شدند كه فاقد تيمار با آنتاگونيست دوپامين بودند. رفتار ترس آنها نيز براي مدت پنج دقيقه ثبت شد. گروه 3 شامل هشت موش در قفسه هاي جداگانه قرار گرفتند كه دريافت كننده دوز 1/0 ميلي گرم بر كيلوگرم هالوپريدول (Haloperidol) آنتاگونيست دوپامين بصورت تزريق زيرجلدي در شرايط انزواي اجتماعي بودند و رفتار ترس در آنها به مدت 5 دقيقه ثبت مي شود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS13، آناليز واريانس، پس آزمون توكي و آزمون t زوج تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان مي دهد كه پس از آزمايش در گروه هايي كه دارو دريافت مي كنند، زمان ورود به بازوي باز به طور قابل توجهي بالاتر از گروه كنترل و گروه انزواي اجتماعي است (8n = ؛ 001/0 p ≤). يافته هاي اين مطالعه نشان مي دهد كه با افزايش دوز هالوپريدول كاهش قابل ملاحظه اي در اضطراب در شرايط انزواي اجتماعي ديده مي شود.