تاثير متيل فنيدات (ريتالين) در وابستگي و ايجاد ترجيح مكان شرطي در پستانداران غيرانسان (ميمون)

متيل فنيدات (ريتالين) به عنوان يك محرك سيستم عصبي مركزي است كه به عنوان دارويي براي درمان بيش فعالي، اختلال توجه و ناركولپسي استفاده مي شود. مطالعات محدودي روي پتانسيل اعتياد آور متيل فنيدات در پستانداران غير انساني (نمونه ميمون) انجام شده است. هدف از مطالعه حاضر، ارزيابي اثر متيل فنيدات در ايجاد ترجيح مكان شرطي بود و اينكه آيا كانابيديول به عنوان يك درمان دارويي در دوره خاموشي قادر به مهار بازگشت در ميمون هاي نر مي باشد يا خير. در اين مطالعه، از 5 قلاده ميمون نژاد (Callithrix penicillata) از مركز نخستي شناسي دانشگاه برازيليا كشور برزيل مورد استفاده قرار گرفت. حيوانات به مدت 10 روز و روزانه 15 دقيقه در داخل دستگاه CPP (دستگاه ترجيح مكان شرطي) قرار گرفتند و به طور متناوب متيل فنيدات با دوز 5 ميلي گرم بر كيلوگرم يا سالين به صورت درون صفاقي دريافت نمودند. پس از تست ترجيح مكان شرطي حيوانات به صورت روزانه كانابيديول با دوز 30 ميلي گرم بر كيلوگرم دريافت نمودند، اين كار تا خاموشي كامل ادامه يافت و روز پس از خاموشي(بازگشت) حيوانات يك دوز اوليه از ريتالين دريافت نمودند و سپس به مدت 15 دقيقه در دستگاه قرار گرفتند. نتايج حاصل از اين آزمايش نشان مي دهد كه مدت زماني كه حيوان در بخش شرطي سازي در روز تست و روز بازگشت قرار مي گيرد به صورت معناداري بيشتر از روز پيش لز شرطي سازي مي باشد و 05/0p مي باشد. همچنين ما دريافتيم كه اثرات ريتالين بسيار قوي و طولاني مدت است بطوريكه اين اثرات مي تواند در طي دوران شرطي سازي، خاموشي و حتي بازگشت به صورت ماندگار حفظ شوند. بنابراين ريتالين قادر است پاسخ CPP را در پستانداران غير انسان ايجاد كند و در نتيجه كانابيديول قادر به اصلاح پاسخ CPP ناشي از ريتالين نمي باشد.