اثربخشي تحريك حس وستيبولار بر بهبود كاركردهاي اجرايي و توجه ديداري كودكان مبتلا به اختلال طيف اوتيسم با عملكرد بالا

ﻫﺪف اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮرﺳﻲ اثربخشي تحريك حس وستيبولار بر بهبود كاركردهاي اجرايي و توجه ديداري كودكان مبتلا به اختلال طيف اوتيسم با عملكرد بالا بود. در اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از طرح نيمه آزﻣﺎﻳﺸﻲ از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل استفاده شد. با استفاده از نمونهگيري در دسترس از ﺑﻴﻦ كودكان مبتلا ﺑﻪ اختلال طيف اوتيسم مراجعهكننده به مركز پيشگامان اميد شهر اروميه تعداد 30 كودك انتخاب شدند. ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﻲ در دو گروه آزﻣﺎﻳﺶ و كنترل (هر گروه 15 نفر) ﮔﻤﺎرده شدند. گروه آزمايش طي 10 جلسه تحت تحريك حس وستيبولار قرار گرفت، اﻣﺎ ﮔﺮوه كنترل مداخله¬اي دريافت نكرد. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه سنجش دامنه اوتيسم توسط اهلر، گيلبرگ و لورنا وينگ(1999)، كاركردهاي اجرايي كودكان-فرم والد داوسون و گويير(2008) و آزمون عملكرد مداوم روزولد، ميرسكي، ساراسون، برانسومه و بك(1956) بودند. دادهﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزمون ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻛﻮوارﻳﺎﻧﺲ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﻐﻴﺮه ﻣﻮرد ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻗﺮار گرفت. نتايج ﻧﺸﺎن داد ﮔﺮوه آزﻣﺎﻳﺶ و كنترل از ﻟﺤﺎظ ﻣﺘﻐﻴﺮﻫﺎي كاركردهاي اجرايي و توجه ديداري ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﻲداري با يكديگر دارند. به طوري كه كاركردهاي اجرايي و توجه ديداري كودكان مبتلا به اختلال طيف اوتيسم با عملكرد بالا در گروه آزمايش كه تحت تحريكات وستيبولار قرار گرفته بودند به طور معناداري بهتر از كاركردهاي اجرايي و توجه ديداري گروه كنترل بود. نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه تحريك حس وستيبولار ميتواند بر كاركردهاي اجرايي و توجه ديداري كودكان مبتلا به اختلال طيف اوتيسم با عملكرد بالا مؤثر باشد