بررسي اثربخشي گروه درماني شناختي متمركز بر طرحواره بر سبك هاي اسنادي دانش آموزان دختر فرزند طلاق

هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي گروه درماني شناختي متمركز بر طرحواره بر سبك هاي اسنادي دانش آموزان دختر فرزند طلاق شهرستان كاشان بود. اين پژوهش از نوع آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون بود. جامعه آماري كليه دانش آموزان دختر دبيرستاني فرزند طلاق شهر كاشان شامل فرزندان طلاق مي باشد كه تعداد 20 نفر دانش آموز انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه ده نفره آزمايش و گواه تقسيم شدند. بعد از تكميل پرسشنامه سبك اسنادي (پترسون، سمل، ون باير، آبرامسون، متالسكي و سليگمن ، 1982)، گروه آزمايش، دوره آموزش را به مدت 12 هفته ( هر هفته يك جلسه 2 ساعته ) دريافت و گروه كنترل تا پايان پژوهش در ليست انتظار باقي ماندند. بعد از پايان دوره مجددا افراد هر دو گروه توسط همان پرسشنامه ها مورد آزمون قرار گرفتند و نتايج تغييرات به صورت آماري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: نتايج تحليل كواريانس نشان داد پس از حذف اثر پيش آزمون، تفاوت دو گروه در پس آزمون معنادار است. بنابراين فرضيه پژوهش مبني بر اينكه گروه درماني شناختي متمركز بر طرحواره بر سبك هاي اسنادي دانش آموزان دختر دبيرستاني فرزند طلاق شهر كاشان تاثير دارد مورد تاييد قرار مي گيرد. به عبارتي پس از طرحواره درماني سبك اسنادي كلي منفي كاهش و سبك هاي اسنادي دروني مثبت و پايدار مثبت افزايش يافته اند. با توجه به يافته هاي اين پژوهش، گروه درماني شناختي متمركز بر طرحواره براي تغيير سبكهاي اسنادي دانش آموزان دختر فرزند طلاق مقطع دبيرستان پيشنهاد مي شود.