نقش واسطه اي ادراك شايستگي دربين الگوهاي ارتباطي خانواده و مشكلات رفتاري

در پژوهش حاضر نقش واسطه اي ادراك شايستگي در بين الگوهاي ارتباطي خانواده و مشكلات رفتاري كودكان مورد بررسي قرار گرفت. شركت كنندگان پژوهش شامل 198 دانش آموز دبيرستان هاي شهر شيراز بودند براي اندازه گيري متغيرهاي پژوهش، مقياس هاي الگوهاي ارتباطي خانواده (ريچي،فيتزپاتريك،1990) ادراك شايستگي هارتر(1982) و همچنين مقياس مشكلات رفتاري راتر(1967) مورد استفاده قرار گرفتند. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از روش تحليل مسير استفاده شد. يافته ها نشان داد كه متغيرهاي الگوي ارتباطي گفت و شنود، الگوي ارتباطي همنوايي و شايستگي شناختي بر متغير اختلال رفتاري تاثير داشته اند. اما شايستگي جسماني و شايستگي اجتماعي تاثير معناداري بر اختلال رفتاري نداشته اند. همچنين با توجه به مقدار ضريب تعيين چندگانه R2 (53/0) مي توان بيان كرد كه مدل از برازش مناسبي برخوردار است. نكته اي كه در مدل تدوين شده حائز توجه است اين كه، شايستگي جسماني و شايستگي اجتماعي نقش واسطه اي بين الگوهاي ارتباطي و اختلال رفتاري ندارند. نتيجه گيري: احساس شايستگي(بويژه بعد شناختي) در فرزندان، خانواده هايي كه از گفت و شنود بالايي برخوردارند، آنها بيشتر است و مشكلات رفتاري كمتري دارند نسبت به كساني كه خانواده هايي كه از همنوايي برخوردارند.