حذف يون نيكل دو ظرفيتي از پساب هاي صنعتي به كمك تلفيق راكتورنانو غشايي و فرايند تعويض يوني

فلزات سنگين از جمله آلايندههاي زيست محيطي هستند كه مواجهه انسان با بعضي از آنان از طريق آب و مواد غذايي ميتواند مسموميت هاي مزمن و بعضاً حاد خطرناكي را ايجاد نمايند كه از جمله آنان فلز نيكل مي باشد. آژانس حفاظت از محيط زيست EPA حداكثر غلظت مجاز نيكل را، 22 نانوگرم در كيلوگرم در روز و حداكثر ميزان قابل تحمل روزانه را 1/2ميلي گرم دريك انسان پيشنهاد كرده است . هدف از اين پژوهش دستيابي به يك روش جهت كاهش و به حداقل رساندن يون نيكل دو طرفيتي از پساب هاي صنعتي است. در اين پژوهش جهت افزايش خواص مكانيكي و كارايي هيدروژل تبادلگر يون، به آن ذرات كلينوپتيلوليت با درصدهاي 3 و 5 اضافه شد و تاثير عوامل مختلف محيطي از جمله زمان، pH ، مقدار جاذب و غلظت اوليه يون نيكل بر روي كارايي جذب هيدروژل بررسي شد. پساب صنعتي حاوي نيكل از نانو غشاء عبور داده شده و جهت افزايش كيفيت آب و به حداقل رساندن ميزان نيكل موجود در آن از سيستم تبادلگر يوني طراحي شده عبور داده شد.