بررسي بيان ژن bZIP دردو رقم حساس و متحمل سويا در شرايط تنش خشكي

خشكي عامل مهمي در كاهش رشد و عملكرد گياهان در مناطق خشك و نيمه خشك است. در شرايط تنش، سيستم علامت دهنده موجب القاي ژن هاي مشخصي در مقابل اثرات زيان آور تنش هاي محيطي مي شود كه محصولات برخي از اين ژن ها ازجمله bZIP در محافظت از گياه شركت كرده وموجب حفظ ساختار ياخته اي مي شوند. ژن bZIP از فاكتورهاي رونويسي در سيگنال رساني تنش هاي غير زنده بوده در تنظيم پاسخ به تنش هاي مختلف در گياهان نقش دارد و با ABA فعال شده و باعث بسته شدن روزنه ها مي شود. دو رقم سويا Williams (متحمل) و L17 (حساس) پس از سرمادهي در شرايط گلخانه اي كشت شدند. تيمار استرس خشكي از مرحله دو برگي به مدت 7 روز اعمال شد. استخراج RNA كل از برگ و ريشه در دو سطح شاهد و تنش صورت گرفت و سپس سنتز cDNA جهت استفاده در Real Time PCR انجام شد. از ژن خانه دار 18SrRNA براي نرمال كردن داده ها استفاده شد. آناليز داده ها، تجزيه منحني ذوب و منحني هاي Ct نشانگر افزايش بيان ژن bZIP درتنش خشكي بود، و اين افزايش در رقم متحمل Williams دو برابر رقم حساس L17 و در ريشه بيشتر از برگ بود. با توجه به اينكه افزايش بيان اين ژن منجر به تحمل خشكي مي شود ،براساس نتايج بدست آمده ضمن تاييد تاثير پذيري ژن bZIP در شرايط تنش خشكي، تلاش در جهت انتقال اين ژن در راستاي افزايش تحمل به خشكي در گياهان زراعي مناسب و موثر ارزيابي گرديد.