بررسي ريشه زايي و كالوسزايي دو ژنوتيپ بادرنجبويه تحت تاثيرBAP و NAA

در اين تحقيق درصد ريشه زايي، رشد ريشه، درصد ريشه هاي هوايي، درصد كالوسزايي و رشد كالوس در گياه بادرنجبويه تحت اثر تنظيم كننده هاي رشد ، NAA و BAP بررسي گرديد . بذور گياه بادرنجبويه كه شامل دو ژنوتيپ تهران و ژاپن بود پس از ضد عفوني كردن با هيپوكلريت سديم 2/5% در محيط كشت MS كشت گرديد . پس از توليد انبوه گياه چه هاي سالم و عاري از آلودگي تيمار با تنظيم كننده هاي رشد با غلظت هاي متفاوت انجام گرفت . نتايج حاصل نشان داد كه غلضت هاي مختلف BAPو NAA و اثر متقابل آنها روي اغلب صفات مورد بررسي معني دار بود . ژنوتيپ و اثر متقابل آن با BAPو NAA اثر معني داري بر صفات مورد ارزيابي نداشت . غلظت دو ميلي گرم بر ليتر NAA و بالاتر از آن با افزايش غلظت BAP منجر به افزايش درصد ريشه زايي شد . كمترين ميزان رشد ريشه رد محيط هاي بدون BAP مشاهده گرديد . همچنين دراغلب موايد افزايش غلظت BAP ،منجر به افزايش ميزان رشد ريشه شد . در محيط كشت بدون BAP باافزايش غلظت NAA ب طور متوسط درصد ريشه هاي هوايي كاهش يافت . بيشترين رشد ريشه هاي هوايي در محيط MS و بدون نتظيم كننده هاي رشد و همچنين BAP و يك NAA چهار ميليگرم در ليتر مشاهده شد . افزودن NAA به محيط كشت منجر به افزايش معني دار درصد كالوسزايي نسبت به شاهد مي شود . اما بين غلضت هاي مختلف NAA تفاوت معني داري ملاحظه نشد .