ﺟﻠﻮه ﻫﺎي ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻓﺮش و ﻣﻌﻤﺎري اﯾﺮاﻧﯽ

در ﻓﺮﻫﻨﮓ و ﺗﻤﺪن اﯾﺮان زﻣﯿﻦ،ﻓﺮش آﺋﯿﻨﻪ ﺗﻤﺎم ﻧﻤﺎي ﻫﻮﯾﺖ ﺗﺎرﯾﺨﯽ و ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯿﺮود .ﮔﺴﺘﺮه ﺣﺮﮐﺖ اﻧﺴﺎن در ﻓﺮﻫﻨﮓ اﺳﻼﻣﯽ از ﻓﺮش ﺗﺎ ﻋﺮش اﺳﺖ. در ﻃﺮاﺣﯽ ﻓﺮش اﯾﺮاﻧﯽ ،ﮔﻮﻧﻪ اي از ﻧﻤﺎد ﮔﺮاﯾﯽ اﺳﻼﻣﯽ ﺑﺎ رﯾﺸﻪ ﻫﺎي ﻋﺮﻓﺎﻧﯽ ﺣﻀﻮر دارد و ارزش ﻫﺎي زﯾﺒﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ در ﻗﺎﻟﺐ ﻃﺮح و ﻧﮕﺎره ﻫﺎ ﺑﺎ وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎي ﻫﻨﺮ ﺗﺰﺋﯿﻨﯽ ﻧﺎب ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯽ ﮔﺮدد. در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن ﺳﺨﻦ از ﻣﻌﻤﺎري اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﯿﺎن ﻣﯽ آﯾﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد از ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﯿﺎن ﺗﻤﺪن و ﻫﻨﺮ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪه و ﺷﺎﻫﮑﺎرﻫﺎﯾﯽ از ﻫﻨﺪﺳﻪ و ﻓﺮم ﺑﺮاي اﯾﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن آورده اﺳﺖ.اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﯿﻖ ﻫﻨﺮ ﻓﺮش ﺑﺎﻓﯽ و ﻣﻌﻤﺎري ﮐﻪ ﻫﺮ دو ﻫﻨﺮ ﻫﺎﯾﯽ اﺻﯿﻞ و ﻣﺮدﻣﯽ در اﯾﺮان اﺳﺖ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ درﯾﭽﻪ اي ﺑﺮاي ﺑﯿﺎن ﻣﻌﺎﻧﯽ ﺗﺎزه اي از ﻓﺮم و ﻧﻘﺶ ورﻧﮓ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﻌﻤﺎر اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﮕﺸﺎﯾﺪ.ﺑﯿﺮون آوردن ﺷﻤﺴﻪ و اﺳﻠﯿﻤﯽ و ﻫﻨﺪﺳﻪ ﻧﻘﻮش از ﺗﺎر و ﭘﻮد ﻓﺮش و ﺗﺒﺪﯾﻞ آن ﺑﻪ ﮐﺎﻟﺒﺪ ﯾﮏ ﺑﻨﺎي ﻣﻌﻤﺎري ﺑﺎ ﺣﻔﻆ اﺻﺎﻟﺖ آن ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﭘﺪﯾﺪه اي ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ دﻫﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺷﮑﺎﻓﺘﻦ ﺑﺎرز ﺗﺮﯾﻦ وﯾﮋﮔﯽ ﺑﯿﻦ اﯾﻦ دو ﻫﻨﺮ ﮐﻪ وﺣﺪت در ﮐﺜﺮت وﺑﺮرﺳﯽ اﻧﻌﮑﺎس آن در ﻓﺮش و ﻣﻌﻤﺎري اﯾﺮاﻧﯽ اﺳﺖ، ﮔﺎم ﻧﻬﺎدن ﺑﻪ ﻋﺮﺻﻪ اي ﺑﯽ ﺑﺪﯾﻞ در دﻧﯿﺎي ﻣﺪرن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ .