ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻓﻀﺎﻫﺎي زﯾﺮﺳﻄﺤﯽ درﻓﺮمﺷﻬﺮي ﭘﺎﯾﺪار ﺷﻬﺮﻓﺸﺮده

اﻣﺮوزه ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار، ﺻﺮﻓﻪﺟﻮﯾﯽ در ﻣﺼﺮف ﺳﻮﺧﺖﻫﺎي ﻓﺴﯿﻠﯽ و اﺳﺘﻔﺎده از اﻧﺮژيﻫﺎي ﺗﺠﺪﯾﺪﭘﺬﯾﺮ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻬﻢ و راﯾﺞ در ﻣﺤﺎﻓﻞ ﻋﻠﻤﯽ ﺟﻬﺎن ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻓﻀﺎﻫﺎي زﯾﺮ ﺳﻄﺤﯽ ﺑﺎ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖﻫﺎ و ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﮐﻪ در ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺷﻬﺮﻫﺎي ﻣﻌﺎﺻﺮ دارد ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﮐﻤﮏﻫﺎي ﺷﺎﯾﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺪارﺳﺎزي اﯾﻦ ﺷﻬﺮﻫﺎ- ﮐﻪ ﻧﮕﺮﺷﯽ ﻧﻮﯾﻦ در ﺷﻬﺮﺳﺎزي و ﻣﻌﻤﺎري ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ- ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ.. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺮﺧﻼف ﺗﺼﻮرات راﯾﺞ ﻓﻀﺎﻫﺎي زﯾﺮﺳﻄﺤﯽ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﻀﺎﻫﺎي ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﮐﺎرﺑﺮي ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ، ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ ﮐﻪ از ﻓﻀﺎﻫﺎي زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﺷﻬﺮي ﻣﯽﺗﻮان اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺴﺘﺮده ﺗﺮي ﮐﺮد، ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺣﻤﻞوﻧﻘﻞ از اﯾﻦ ﻓﻀﺎﻫﺎ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮐﺎرﺑﺮيﻫﺎﯾﯽ ﭼﻮن ﺧﺪﻣﺎﺗﯽ، ﺗﻔﺮﯾﺤﯽ، ورزﺷﯽ ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ-درﻣﺎﻧﯽ، اﻣﻨﯿﺘﯽ و ﺣﺘﯽ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺑﯿﺎن اﻫﻤﯿﺖ ﻓﺮم ﺷﻬﺮي در ﭘﺎﯾﺪار ﺳﺎزي ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺑﺎ روش ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ- ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ اﻫﻤﯿﺖ ﻓﻀﺎﻫﺎي زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ و ﺟﺎﯾﮕﺎه آنﻫﺎ در ﻃﺮحﻫﺎي ﺟﺎﻣﻊ ﺷﻬﺮي ﺑﻪ ﺑﯿﺎن اﻧﻮاع ﻓﺮمﻫﺎي ﺷﻬﺮي و ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻓﺮم ﺑﺮ ﭘﺎﯾﺪاري ﺷﻬﺮﻫﺎ، ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻓﺮم ﺷﻬﺮ ﭘﺎﯾﺪار از دﯾﺪﮔﺎه ﺷﻬﺮﺳﺎزان و ﻣﻌﻤﺎران، ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻓﻀﺎﻫﺎي زﯾﺮﺳﻄﺤﯽ، ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﻀﺎﻫﺎي زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ در ﺳﻪ ﺷﻬﺮ از ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪ و ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ آن ﺑﺎ ﺗﻬﺮان و ﻧﻬﺎﯾﺘﺎ ﻧﻘﺎط ﻗﻮت و ﺿﻌﻒ اﯾﻦ ﻓﻀﺎﻫﺎ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ.