اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر سازگاري زناشويي،رضايت جنسي،و رضايت زندگي زنان

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر بر سازگاري زناشويي،رضايت جنسي،و رضايت زندگي زنان بود. جامعه آماري پژوهش حاضر كليه زنان مراجعه كننده به مراكز مشاوره سطح شهرستان قوچان ميباشد كه در آبان ماه سال 1931 به اين مراكز مراجعه كردهاند. نمونه آماري اين تحقيق نيز شامل تعداد 93 نفر از زنان مراجعه كننده به مراكز مشاوره سطح شهر قوچان ميباشد كه به روش نمونه گيري دردسترس 9 كلينيك انتخاب شد و پرسشنامه هاي پرسشنامه سازگاري زناشويي اسپانير، رضايت از زندگي دينر، رضايت جنسي لارسون بر روي آنان انجام شد.از افرادي كه دواطلب بودند ثبت نام به عمل آمد و 93 نفر آنها انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 11 نفري آزمايش و كنترل قرار گرفتند. گروه آزمايش درمان مبتني بر پذيرش و تعهد را دريافت كرد و گروه كنترل در ليست انتظار قرار داشت. همچنين براي تجزيه و تحليل دادهها از تحليل تحليل كوواريانس و براي تسريع در نتايج حاصله از نرم افزار SPSS استفاده شد.. نتايج پژوهش نشان داد زناني كه ، درمان مبتني بر تعهد و پذيرش دريافت كردند، نسبت به زناني كه اين درمان را دريافت نكردهاند، بطور معناداري افزايش يافته بود؛ به عبارت ديگر درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به شيوه گروهي به طور معناداري باعث رضايت از زندگي ميشود.