ارزﯾﺎﺑﯽ دﻗﺖ روش ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻫﺪاﯾﺖ ﻫﯿﺪروﻟﯿﮑﯽ آﺑﺨﻮان آزاد ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ آزﻣﻮن ﭘﻤﭙﺎژ

ﺑﺮاي ﺗﺤﻠﯿﻞ و ارزﯾﺎﺑﯽ آزﻣﻮن ﭘﻤﭙﺎژ ﭼﺎه ﻫﺎ ﺟﻬﺖ ﺑﺮاورد ﻫﺪاﯾﺖ ﻫﯿﺪروﻟﯿﮑﯽ آﺑﺨﻮان از ﻣﺮﺣﻠﻪ رﻓﺖ و ﺑﺮﮔﺸﺖ آزﻣﻮن ﭘﻤﭙﺎژ ﻣﯽ ﺗﻮان اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد. اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ آزﻣﻮن ﭘﻤﭙﺎژ از اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺣﻠﻪ رﻓﺖ آزﻣﻮن ﭘﻤﭙﺎژ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎدﺗﺮ اﺳﺖ. زﯾﺮا ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ آزﻣﻮن ﭘﻤﭙﺎژ در دﺑﯽ ﺛﺎﺑﺖ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﺷﻮد، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﮕﻬﺪاﺷﺘﻦ دﺑﯽ در ﻃﯽ ﭘﻤﭙﺎژ در ﺷﺮاﯾﻂ ﺻﺤﺮاﯾﯽ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽ آﯾﺪ. ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻌﻤﻮل ﺑﺮاي ﺑﺮاورد ﻫﺪاﯾﺖ ﻫﯿﺪروﻟﯿﮑﯽ آﺑﺨﻮان آزاد ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن ﭘﻤﭙﺎژ از روش ﺗﺎﯾﺲ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آﺑﺨﻮان ﻣﺤﺒﻮس اﺳﺖ، اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺧﻄﺎي زﯾﺎدي ﻫﻤﺮاه ﺑﺎﺷﺪ. از اﯾﻦ رو در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ آزﻣﻮن ﭘﻤﭙﺎژ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ روش ﻫﺎي ﺗﺎﯾﺲ )ﻓﺮض آﺑﺨﻮان ﻣﺤﺒﻮس(، ﻧﯿﻮﻣﻦ ﻓﺮض اﻓﺖ آﻧﯽ ﺳﻄﺢ آب در آﺑﺨﻮان آزاد(، ﻣﻮﻧﭻ )ﻓﺮض آزاد ﺷﺪن ﺗﺪرﯾﺠﯽ آب از ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻏﯿﺮاﺷﺒﺎع آﺑﺨﻮان آزاد( و ﺗﺎرﺗﺎﮐﻮﻓﺴﮑﯽ- ﻧﯿﻮﻣﻦ )ﻓﺮض زﻫﮑﺸﯽ ﺗﺄﺧﯿﺮي و ﺟﺮﯾﺎن ﺳﻪ ﺑﻌﺪي در ﻣﺤﯿﻂ اﺷﺒﺎع و ﻏﯿﺮاﺷﺒﺎع آﺑﺨﻮان آزاد( ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻫﺪاﯾﺖ ﻫﯿﺪروﻟﯿﮑﯽ آﺑﺨﻮان آزاد ﺑﺮ اﺳﺎس ﻓﺮﺿﯿﺎت روش ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﺎﯾﺲ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺎ 268.39 درﺻﺪ ﺧﻄﺎ اﯾﺠﺎد ﮐﻨﺪ، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻓﺮﺿﯿﺎت روش ﻫﺎي ﺑﺮﮔﺸﺖ نيومن، ﻣﻮﻧﭻ و ﺗﺎرﺗﺎﮐﻮﻓﺴﮑﯽ- ﻧﯿﻮﻣﻦ، درﺻﺪ ﺧﻄﺎ ﺣﺪاﮐﺜﺮ 7.29 درﺻﺪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.