بررسي اثرات تغييرات باكس سايز بروي مقادير ابعاد تعميم يافته فركتال در اتصال تير به ستون بتني

هدف نهايي از اين پژوهش، بررسي ميزان تغييرات اندازه باكس سايز بروي تصاوير اتصالات تير به ستون بتن مسلح پس از زمين لرزه با استفاده از الگوي ترك سطحي و استفاده از ابعاد تعميم يافته فركتال مي باشد. ارزيابي وسعت خرابي ساختمان ها پس از زمين لرزه مهم ترين بخش عمليات بازرسي اضطراري ساختمان ها مي باشد. اولين اقدام مهندسين بعد از زلزله، ارزيابي اوليه ايمني و تعيين سطح عملكرد سازه ها است. بازرسان خبره، ساختمان ها را به دسته ايمن يا ناايمن تقسيم بندي مي كنند كه تحت تاثير تصميمات فردي قرار مي گيرد كه ممكن است منجر به وقايع فاجعه آميز گزارش شده در زمين لرزه هاي قبلي شود. روش هاي موجود از جمله بررسي چشمي و يا اندازه گيري بيشينه عرض ترك، مستعد خطاي زيادي هستند. در اين پژوهش، با جمع آوري مواردي از اتصال تير به ستون آسيب ديده موجود در ادبيات فني، و ديجيتايز آن ها بصورت دستي، الگوي ترك سطحي هر نمونه استخراج مي گردد. در ادامه، به بررسي ميزان پرشدگي و وزن-دهي هر باكس به ا زاي مقادير مختلف پارامتر شاخص وزن دهي موجود در رابطه ابعاد تعميم يافته فركتال، بررسي مي گردد كه در نتيجه آن، با انتخاب بعد تعميم-يافته در q=-1، ميزان تقارب ابعاد فركتال تعميم يافته انتخابي بدست آمده از پايگاه داده با دريفت تجربه شده، تحت انتخاب باكس سايزهاي مختلف 2 ^ n ، 3 ^ n ، 5 ^ n بررسي مي گردد كه در انتها، باكس سايز 2 ^ n بعنوان باكس مطلوبه با داشتن بالاترين ميزان تقارب با دريفت تجربه شده انتخاب مي گردد.