بررسي جامعه شناسانه هنر عكاسي ايران از آغاز تا ابتداي دوره پهلوي

Sociological Study of the Art of Photography in Iran from the Origin to the Beginning of the Pahlavi Period

در اين تحقيق هنر به مثابه يك پديده اجتماعي در نظر گرفته شده است. هدف از اين تحقيق بررسي جامعه شناختي از يك پديده هنري در دوره اي از تاريخ اجتماعي ايران است دوره اي كه تحولات مهم اجتماعي و دوره گذار از يك فضاي سنتي و پا نهادن به دنياي جديد شناخته مي شود. پديده ي هنر عكاسي از دوره اي كه به وجود آمده است و در دنيا شناخته شده است وارد ايران مي شود و از اين حيث در مقايسه با ساير اشكال هنري ويژگي منحصر به فرد و سرنوشت متفاوتي داشته است. همين موضوع اهميت نگرش جامعه شناختي به اين مقوله را نشان مي دهد. پرداختن به دلايل اين مساله و توجه به تاثيراتي كه جامعه ايراني و هنر عكاسي در دوره قاجار بر همديگر داشته اند از اين حيث مي تواند اهميت شاياني داشته باشد. روش تحقيق به صورت تحليلي و تاريخي بوده و جامعه آماري اين تحقيق به كليه متون نوشتاري و تصاويري مي پردازد كه در حوزه عكاسي زمان قاجار در دسترس قرار دارد. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان مي دهد كه پيدايش عكاسي در ايران از منظر جامعه شناختي و اطلاعاتي كه در اين زمينه وجود دارد اثراتي را بر جامعه ايراني گذاشته و همچنين تحولات اجتماعي اعم از انقلاب مشروطه و ساير تحولات اقتصادي و اجتماعي بر روي عكس ها و نحوه ي خلق تصاير تاثيرگذار بوده اند. همچنين از اطلاعاتي كه در عكس ها وجود دارد مي توان به شكل زندگي اجتماعي نحوه پوشش آداب و سنن و اطلاعات اجتماعي متنوعي كه در تصاوير به جا مانده از آن دوره وجود دارد، دست يافت.