ﺑﻬﺴﺎزي ﺑﻬﯿﻨﻪ روﺳﺎزي ﻫﺎي ﻓﺮﺳﻮده ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﺗﻮأم آﻫﮏ و اﻓﺰودﻧﯽ ﺳﺎﺳﻮﺑﯿﺖ

ﺑﺴﯿﺎري از ﺧﺮاﺑﯽ ﻫﺎي آﺳﻔﺎﻟﺖ ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎ وﺟﺎده ﻫﺎ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻋﺪم رﻋﺎﯾﺖ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي ﻓﻨﯽ، ﺗﺮاﮐﻢ ﻧﺎﻗﺺ،ﮐﺎرﺑﺮد ﺧﺎﮐﻬﺎي ﺧﻤﯿﺮي وﻋﺪم ﺗﺎﻣﯿﻦ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻻﯾﻪ اﺳﺎس وآﺳﻔﺎﻟﺖ ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯿﺂﯾﺪ. ﺑﺎزﺳﺎزي و ﺗﺮﻣﯿﻢ اﯾﻦ روﺳﺎزي ﻫﺎ ﺟﺰ ﺑﺎاﺻﻼح زﯾﺮ ﺳﺎزي و رﻓﻊ ﻧﻘﺺ د در ﻻﯾﻪ ﻫﺎي زﯾﺮﯾﻦ ﻣﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮ ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ . در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﮐﺎﺳﺘﯽ ﻫﺎ ي ﻓﺮاوان در ﻻﯾﻪ ﻫﺎي اﺳﺎس وزﯾﺮ اﺳﺎس ﺗﺮﻣﯿﻢ اﯾﻦ ﻻﯾﻪ ﻫﺎ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﮔﺰاﻓﯽ را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دارد در روﻧﺪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻬﺴﺎزي ﺑﺮﺧﯽ از ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎي ﺟﻨﻮﺑﯿﺐ ﺷﻬﺮ ﺷﯿﺮاز ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮔﺮدﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻋﺪم ﺗﺮاﮐﻢ ﺑﺴﺘﺮ در زﻣﺎن ﺳﺎﺧﺖ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﺳﺘﻔﺎده از ﺧﺎﮐﻬﺎي ﻏﯿﺮ اﺳﺘﺎﻧﺪارد، اﺟﺮاي ﻏﻠﻂ وﺿﺨﺎﻣﺖ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﻻﯾﻪ ﻫﺎ ، ﭘﺲ از ﮔﺬﺷﺖ اﻧﺪك زﻣﺎﻧﯽ از اﺟﺮا، ﭘﺮوژه دﭼﺎر ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﺮوز ﺗﺮك در ﻻﯾﻪ ﻫﺎي آﺳﻔﺎﻟﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ. اﺻﻼح اﯾﻦ ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎ ﺟﺰ ﺑﺎ ﺑﺎزﺳﺎزي اﺻﻮﻟﯽ ﻻﯾﻪ ﻫﺎي زﯾﺮﯾﻦ اﻣﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮ ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ .ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ از روش ﺳﻨﺘﯽ ﺑﺮاي ﺑﺎزﺳﺎزي اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻠﯿﻪ ﻻﯾﻪ ﻫﺎي زﯾﺮ اﺳﺎس و اﺳﺎس ﺑﺮداﺷﺘﻪ و ﻣﺠﺪداً اﺟﺮا ﮔﺮدد . اﯾﻦ روش ﺑﺴﯿﺎر وﻗﺖ ﮔﯿﺮ و ﭘﺮ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺑﻮده وﻣﺸﮑﻼت زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ زﯾﺎدي را ﻫﻤﺮاه ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ . ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﻃﯽ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺟﺎﻣﻌﯽ ﻧﺤﻮه ﺑﻬﺴﺎزي ﻻﯾﻬﻬﺎي زﯾﺮ ﺳﺎزي ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روﺷﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮرﺳﯽ ﮔﺮدﯾﺪ و در ﻫﺮ ﻣﻮرد ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ روش ﺗﺸﺨﯿﺺ داده ﺷﺪ. در اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺟﺪﯾﺪ از ﺟﻤﻠﻪ ژﺋﻮﮔﺮﯾﺪ و ﻣﺎده ﺳﺎﺳﻮﺑﯿﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻓﺰودﻧﯽ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﻪ ارزﯾﺎﺑﯽ ﺑﺎزﺳﺎزي ﺑﻪ ﮐﻤﮏ آﻫﮏ ، اﻓﺰودﻧﯽ ﺳﺎﺳﻮﺑﯿﺖ و ژﺋﻮﮔﺮﯾﺪ در ﯾﮑﯽ از ﭘﺮوژﻫﻬﺎي ﭘﺮداﺧﺘﻪ و روﻧﺪ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮﯾﻦ روش را ﻧﺸﺎن ﻣﯿﺪﻫﺪ. اﯾﻦ ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﺸﺎن ﻣﯿﺪﻫﺪ ﮐﻪ آﻫﮏ ﻧﻘﺶ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ در ﺗﻘﯿﺖ ﻻﯾﻬﻬﺎي زﯾﺮﺳﺎزي داﺷﺘﻪ، ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﺎﺳﻮﺑﯿﺖ در ﮐﺎﻫﺶ ﺿﺨﺎﻣﺖ آﺳﻔﺎﻟﺖ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺆﺛﺮ اﺳﺖ . ﮐﺎرﺑﺮد ژﺋﻮﮔﺮﯾﺪ ﺑﺮاي ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻻﯾﻬﻬﺎي اﺳﺎس و زﯾﺮاﺳﺎس ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺖ وﻟﯽ در ﮐﺎﻫﺶ ﻧﺸﺴﺖ ﻻﯾﻪ آﺳﻔﺎﻟﺖ ﻧﻘﺶ ﻣﺆﺛﺮي ﻧﺪارد.