نقش خاندان بخت يشوع و آل ماسويه در توسعه ي پزشكي اسلامي

جندي شاپور يكي از مراكز مهم علمي در ايران پيش و پس از اسلام بود كه نقش زيادي در توسعه ي علوم مختلف از جمله علم پزشكي داشت. اين دانشگاه در پيش از اسلام مركزي براي جمع آوري و ترجمه ي كتاب هاي پزشكي از روم و هند و ديگر تمدنهاي همجوار بود و با ورود اسلام به ايران نيز پرورش يافتگان دانشگاه جندي شاپور با ترجمه ي كتاب هاي بايگاني شده در دانشگاه جندي شاپور به عربي و تأليف كتاب و پرورش شاگرد، نقش زيادي در توسعه ي پزشكي اسلامي داشتند. از جمله پزشكاني كه در اين راستا سهم بيشتري داشتند، خاندان بختيشوع و آل ماسويه بودند. خاندان بختيشوع، جدا از تشويق خلفاي عباسي به ترجمه ي كتاب هاي پزشكي از زبان يوناني به عربي، بالاي پنجاه كتاب تأليف كردند كه بعدها منبع و مأخذ پزشكان بزرگي مانند: زكريا رازي و ابوريحاني بيروني شدند. همچنين آل ماسويه به ويژه يوحنا بن ماسويه بالاي پنجاه كتاب در زمينه هاي مختلف پزشكي تأليف كردند كه پايه و اساس كتاب هاي زكرياي رازي بودند. در اين مقاله سعي بر آن است تا با استناد به منابع و به روش توصيفي- تحليلي به نقش خاندان بخت يشوع و آل ماسويه در توسعه ي پزشكي اسلامي پرداخته شود.