نقش گياهان پوششي در كشاورزي پايدار

كشاورزي پايدار به مديريت صحيح منابع كشاورزي اطلاق ميگردد كه علاوه بررفع نيازهاي درحالتغيير بشري منابع طبيعي و نيز كيفيت محيط زيست را حفظ و حتي آنها را بهبود مي بخشد هرچند ممكن است هدف كوتاه مدت كشاورزي پايدار افزايش بهره وري باشد ولي درااهداف بلند مدت استفاده غلط اززمين زراعي فرسايش فزاينده خاك تخليه خاك ازعناصرغذايي و كاهش درموادالي خاك الودگي منابع آب و بالاخره استفاده بيش ازاندازه ازآن دسته ازمنابع طبيعي كه قابل تجديد نيستند موردتوجه خاص قراردارند كاشت گياهان پوششي همراه با گياهان دانه اي و ياگياهان باغي دريك ترتيب زماني مناسب و باانجام مديريت صحيح ميتواند دررسيدن باهداف كشاورزي پايدار كمك شاياني بنمايد دربسياري ازنقاط زمينهاي زراعي پس ازبرداشت محصول درطول فصول پاييز و زمستان و تابهنگام كشت دربهار سال ديگر به حال خود رها ميشوند خاك زراعي بدين ترتيب بدون يك پوشش گياهي مناسب بوده و سالانه خسارت قابل ملاحظه اي ازطريق شستشو و ازدست رفتن عناصرغذايي به ويژه ازت كاهش موادالي خاك رشد بي رويه علفهاي هرز و درصورت عدم وجود علفهاي هرز انجام فرسايشهاي ابي و بادي به زمين زراعي و نيز به محيط زيست منطقه وارد ميايد گياهان پوششي شامل لگومها برخي ازغلات و يامخلوط مناسبي ازآنها است كه مشخصا براي حفاظت خاك درمقابل فرسايش بازسازي ساختمان خاك افزايش حاصلخيزي خاك و كاهش جمعيت آفات ازجمله علفهاي هرز حشرات و بيماريها كشت ميگردند.