فردوسي و اصطلاحات خوشنويسي

طبع هنرپرور و نكته پرداز شاعران ايراني از يك سو واهميت فراوان خوشنويسي درنگرش ايرانيان ازسوي ديگر موجب شده تا به كارگيري اصطلاحات خوشنويسي به عنوان يكي از مواد خام و عناصر سازنده درآفرينش تصاويرشعري، همواره سنّتي رايج درشعروادب ايران بوده و پسندي گسترده يابد. به طوري كه تمامي شاعران ايران با گرايشهاي فكري متفاوت ازصوفي وعارف و واعظ و حكيم گرفته تا آزادي خواه و وطن پرست ازآن بهره جسته اند . دراين ميان فردوسي گرچه اهميت فراواني به اين بخش مي دهد اما برخلاف ديگرشاعران از اصطلاحات متداول دراين زمينه استقبال نمي كند وبه شيوه وسليقه خاص خويش دراين ميانه، ميدان داري مي نمايد. هدف ازانجام اين تحقيق، بازنمودن نكات پوشيده ولايه هاي پنهان اين موضوع و نماياندن سبك خاصّ فردوسي دربه كارگيري اصطلاحات مختلف خوشنويسي است تا ازاين رهگذرو با بررسي نوع گزينش و نحوه استفاده و بسامد هراصطلاح درشعراو، ارزيابي دقيق تري نسبت به ذهنيّت هنريِ شاعري آفرينشگر چون فردوسي ارائه گردد.