ﺑﻬﯿﻨﻪ ﺳﺎزي ﻣﺨﺎزن ﺳﻄﻮح آﺑﮕﯿﺮ ﻣﻨﺎزل ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ در ﺷﻬﺮﻫﺎ

ﺳﻄﻮح روﮐﺶ ﺷﺪه، ﭘﺸﺖ ﺑﺎم ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎ، ﺳﻄﻮح ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ و اﻣﺜﺎل آﻧﻬﺎ در ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎﻧﻌﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻔﻮذ آب ﺑﺎران ﺑﻪ داﺧﻞ ﺧﺎك و ﺗﻐﺬﯾﻪ ﺳﻔﺮه آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺳﺒﺐ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮي از ﺑﺎرﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ رواﻧﺎب ﺳﻄﺤﯽ و ﺳﯿﻼب ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﻮﻧﺪ. از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ اﮐﺜﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎي اﯾﺮان ﺑﺮاي ﺗﺎﻣﯿﻦ آب ﺷﺮب و ﻏﯿﺮﺷﺮب ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻞ رو ﺑﻪ رو ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺑﺎ ﺟﻤﻊ آوري آب ﻫﺎي ﺳﻄﺤﯽ ﺷﻬﺮ ﻧﯿﺎز ﻣﺼﺎرف ﻏﯿﺮﺷﺮب و آﺑﯿﺎري ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻮد. از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﻄﺢ وﺳﯿﻌﯽ از ﻣﺴﺎﺣﺖ ﺷﻬﺮﻫﺎ را ﭘﺸﺖ ﺑﺎم ﻣﻨﺎزل ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دﻫﺪ، ﺣﺠﻢ آب اﺳﺘﺤﺼﺎﻟﯽ از ﺳﻄﺢ ﭘﺸﺖ ﺑﺎم ﻣﻨﺎزل ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ اﺳﺖ و ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺨﺸﯽ از ﻧﯿﺎز ﻏﯿﺮ ﺷﺮب ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ ﻣﻨﺎزل ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ را ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻧﻤﺎﯾﺪ. در اﯾﻦ روش، ﺳﻄﺢ اﺳﺘﺤﺼﺎل آب ﺑﺎران ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺴﺎﺣﺖ ﭘﺸﺖ ﺑﺎم ﻣﻨﺎزل ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪﮐﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﺷﯿﺐ ﭘﺸﺖ ﺑﺎم ﺑﻪ ﻃﺮف ﻧﺎوداﻧﯽ ﯾﺎ ﭼﺎﻫﮏ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺨﺰن ﺟﻤﻊ آوري آب ﻫﺪاﯾﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﻣﻘﺪار ﻣﺎزاد آب ﺑﺎران ﺟﻤﻊ ﺷﺪه از ﻣﺨﺰن ﺳﺮرﯾﺰ ﺷﺪه و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﺒﮑﻪ ﻫﺎي ﻓﺎﺿﻼب اﻧﺘﻘﺎل ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ. ﺑﺮاي ﺑﻬﯿﻨﻪ ﺳﺎزي اﺑﻌﺎد ﻣﺨﺎزن ﺳﻄﻮح آﺑﮕﯿﺮ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ اﺟﺰاء ﺳﻄﻮح آﺑﮕﯿﺮ ﻣﻨﺎزل ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ، اﺑﺘﺪا ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎي ﻫﯿﺪروﻟﻮژﯾﮑﯽ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮده و ﺑﺮ اﺳﺎس آﻣﺎر ﺑﺎرﻧﺪﮔﯽ ﯾﮏ دوره زﻣﺎﻧﯽ ﻣﺸﺨﺺ و ﺑﺮاي ﺗﺎﻣﯿﻦ درﺻﺪي از ﻧﯿﺎز ﻏﯿﺮ ﺷﺮب ﻣﻨﺎزل، ﯾﮏ راﺑﻄﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﺮاي ﺣﺠﻢ ﻣﺨﺰن ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻬﯿﻨﻪﺳﺎزي ﺣﺠﻢ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﯿﺰان وروديﻫﺎ و ﺧﺮوﺟﯽﻫﺎ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮي اﻧﺠﺎم ﻣﯽﮔﯿﺮد. ﻃﺮاﺣﯽ ﺑﻬﯿﻨﻪ ﻣﺨﺎزن ﺑﺎﻋﺚ ﮐﺎﻫﺶ ﺣﺠﻢ اﺷﻐﺎل در ﻣﻨﺎزل ﺷﺪه و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن ﮐﺎﻫﺶ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎي ﺳﺎﺧﺖ را دارد، ﺑﻨﺤﻮي ﮐﻪ ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺘﻦ اﯾﻦ ﻧﻮع ﻣﺨﺎزن در ﻣﻨﺎزل ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ، در ﻣﻨﺎﻃﻘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎرﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﺗﻮزﯾﻊ زﻣﺎﻧﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ دارﻧﺪ، ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ درﺻﺪ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻧﯿﺎز ﻏﯿﺮ ﺷﺮب ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ ﺑﺎ اﺑﻌﺎد ﺑﻬﯿﻨﻪ ﻣﺨﺰن دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺖ ﺑﻨﺤﻮيﮐﻪ ﺳﺎﺧﺖ آﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺗﻮﺟﯿﻪ اﻗﺼﺎدي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ