نگاهي به برخي روش هاي فعال آموزش رياضي در دوره ابتدايي

نياز به رياضي يك نياز زيربنايي است و هرگونه عمل منطقي و حساب شده و برنامه ريزي شده در زندگي محتاج داشتن مهارت هاي اصلي رياضي است. پژوهش حاضر با هدف شناسايي روش هاي آموزش رياضي انجام شد. روش پژوهش، توصيفي از نوع اسنادي است. جامعه پژوهشي شامل كليه منابعي است كه در زمينه اموزش رياضي وجود دارد و از نمونه گيري در دسترس استفاده شده است؛ بدين صورت منابعي كه در دسترس پژوهشگر قرار گرفته است به عنوان نمونه در نظر گرفته شد. روش گردآوري اطلاعات به صورت كتابخانه با استفاده از فيش برداري بوده است كه محقق سعي نموده است اطلاعات مورد نياز را فيش برداري كند سپس با تفكر و تامل فراوان آنها را دسته بندي و تحليل كند. اطلاعات به دست آمده در اختيار چند نفر از معلمان با تجربه و همچنين اساتيد حوزه روانشناسي و آموزش رياضي قرار گرفت و روايي و پايايي داده ها مورد تاييد قرار گرفتند. يافته هاي پژوهش بيانگر آن است كه: براي بهبود كيفيت فرايندهاي ياددهي- يادگيري درس رياضي مي توان از روش هاي فعال تدريس نظير؛ ساخت گرايي، تدريس معكوس، حل مساله، مدل سازي، روش سكوسازي، قصه گويي، نمايشي و روش بازي استفاده نمود. و همچنين با تاكيد بر اصول آموزش و يادگيري رياضي و مجهز بودن معلم به مهارت هاي آموزش رياضي مي توان فرايند تدريس رياضي را بهيود بخشيد. پيشنهاد مي شود: در هر شهرستان و منطقه كارگاه هاي آموزشي در رابطه روش هاي نوين تدريس مختص رياضي برگزار گردد و در اين كارگاه ها معلمان ابتدايي به صورت گروهي و با همفكر و مشورت با يكديگر چگونگي استفاده از هر روش را در آموزش رياضي بررسي و يك نمونه تدريس اجرا كنند تا با چگونگي اجراي اين روش هاي آشنا شوند.