نفس شناسي: ابن‌سينا و ويليام اوورني

از جمله پژوهشها در عالم فلسفه، بررسي تاثير و تاثر فلاسفه در يكديگر مي باشد. شكي نيست كه بدون فهم نظام فلسفي ابن سينا، فهم فلسفه مسيحي از سده دوازدهم به بعد چه از حيث تكوين و تكميل و چه از حيث انديشه هاي فلسفي عاري از دقت و به دور از حقيقت مي باشد. گونديسالينوس، مترجم و فيلسوف قرن دوازده ، كتاب ششم از طبيعيات(الفن السادس) ابن سينا را تحت عنوان liber de animaبه زبان لاتين ترجمه كرد. با اين ترجمه نفس شناسي ابن سينا مورد توجه فلاسفه مدرسي قرار گرفت. ويليام اوورني جزء فيلسوفاني است كه در نوشتن رساله اي درباره نفس(de anima) از نفس شناسي ابن سينا تاثير پذيرفته است. البته ويليام اوورني در از اگوستين قديس نيز بهره برده است و غالبا وي را فيلسوف اگوستيني مي دانند به همين دليل تاثر اوورني از ابن سينا مغفول واقع شده است. مي توان گفت نحوه مواجهه اوورني با ابن سينا مسبب اصلي اين غفلت است؛ چرا كه اين فيلسوف پاريسي تاثيرپذيري خود را از ابن سينا يا اظهار نمي كند و مطالب وي را به خود نسبت مي دهد يا اظهار كرده و بعدا به اگوستين نسبت داده شده است و يا تحريف مي كند و باعث مخالفت اصحاب كليسا با فلسفه ابن سينا مي شود. ويليام اوورني تحت تاثير ابن سينا براي توجيه خودآگاهي و اثبات وجود نفس و تغاير آن با بدن فرضيه انسان معلّق را مطرح مي كند ولي آن را به خود نسبت مي دهد. همچنين بيان ابن سينا را در تجرد نفس ذكر مي كند ولي اين بحث امروزه به نظريه اگوستينيِ ويليام اوورني معروف شده است. در بحث بقاء نفس، اوورني نظريه ابن سينا را، كه به بقا فردي نفوس قائل است، تحريف و نظريه وحدت نفوس را به ابن سينا نسبت داده است نظريه اي كه با تصور مسيحيت از حيات اخروي ناسازگار بوده و در نتيجه اين تحريف منجر به مخالفت كليسا با ترويج انديشه ابن سينا شده است. بررسي نظريه اوورني درباره نفس و احكامش و مقايسه آن با آراي ابن سينا ساختار اين پژوهش را تشكيل مي دهد.