حدود مسئوليت در انتقال تعمدي ويروس كرونا

فرآيند جهاني شدن امروزه باعث رشد شتابان فناوري و صنعت گرديده است. در كنار اين فرايند، پيدايش بيماري هاي ويروسي خطرناك و همه گيري چون بيماري كرونا در چند سال اخير نمود يافته است. در اين ميان، حق بر سلامتي از جمله حقوق بنيادين شهروندان بوده و نظام كيفري نيز در راستاي حمايت از شهروندان چتر حمايتي را گسترده است. بيماري كرونا به طور واضح در كل جهان شيوع پيدا كرده است و به عنوان يكي از مهم ترين بيماري هاي كشنده، رفته رفته به يكي از مهم ترين بحران هايي كه انسان معاصر با آن روبروست، تبديل شده است. مقاله حاضر با رويكرد توصيفي- تحليلي و با روش كتابخانه اي تدوين شده است، هدف از اين مقاله آن است كه حدود مسئوليت در انتقال تعمدي ويروس كرونا چيست؟ نتايج حاصله نشان دهنده اين است كه در كشور ما رويكرد قانونگذار و نظام عدالت كيفري، چندان كه بايد و شايد، قابل دفاع نيست و به نظر نمي رسد قوانين كيفري در كشور ما رويكرد مناسب و موثري در زمينه مقابله با انتقال ويروس كرونا، اتخاذ كرده باشند. وليكن با اين حال، قانون مجازات اسلامي در ماده 290 تعمدي بودن قتل را در سه مورد مورد اشاره قرار داده است؛ لذا، بايد خاطر نشان نمود كه در صورتي انتقال ويروس كرونا تعمدي محسوب مي گردد كه انتقال دهنده ويروس با علم و عمد نسبت به آن فعل زيانبار را انجام دهد كه در اين صورت داراي مسئوليت كيفري تعمدي بوده و به مجازات قصاص محكوم مي گردد.