گستره جواز تعدي حاكميت به حقوق عمومي در شرايط پساكرونا از منظر فقهي (مطالعه در وضع حقوقي ايران، مصر و كويت)

ظهور ويروس كرونا در جهات عمده اي از زندگي اجتماعي تاثيرگذار شده و مسائل متعددي را تحت الشعاع خود قرار داد. از جمله اين موارد، محدوديت آزادي هاي عمومي و حقوقي بود كه به طور عام براي شهروندان در يك مجتمع وجود دارد، نظير حق اجتماع در محل معين، حق مسافرت، حق انجام آزادانه شعائر ديني مثل نماز جمعه و جماعت و برپايي مراسم مذهبي مثل مراسم احياء ماه مبارك رمضان و ليالي قدر. يكي از مسائلي كه در اين مورد و موارد مشابه، از منظر حقوق اساسي ملت، قابل بررسي و تحليل است اينكه حاكميت تا چه حد مي تواند شهروندان را به برخي از اين محدوديت ها الزام كند و نسبت به اقدامات پيش گيرانه نظير واكسيناسيون و ... اجبار نمايد؟ و آيا اين اختيار براي حاكميت وجود دارد از اقتدار خود در مسير اجبار مردم به رعايت دستورالعمل هاي مورد نظر وي استفاده كند يا نه؟ در اين پژوهش كه به شيوه تحليلي انجام شده است نتيجه گيري شده است اين حق مادامي براي حاكميت وجود دارد كه عمل بر خلاف دستورالعمل هاي ثابت شده موثر، توسط فرد يا افرادي بتواند به بهداشت عمومي آسيب وارد كند و مانع نظم عمومي گردد