بررسي رابطه بين سرمايه در گردش، نگهداشت وجه نقد و قابليت سودآوري در شركتهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

همواره قابليت سودآوري به عنوان معياري جهت ارزيابي تداوم فعاليت، عملكرد واحد تجاري و پيش بيني فعاليت هاي آتي واحد تجاري مورد توجه استفاده كنندگان از اطلاعات مالي بوده است. به طور كلي در همه سازمان ها بخش عظيمي از سرمايه سازمان را سرمايه در گردش به خود اختصاص مي دهد و مديريت بر آن نيز از اهميت بسزايي برخوردار است. مديريت كارآمد سرمايه در گردش نتايج مهمي بر بازده و سودآوري خواهد داشت و نبود آن مي تواند خطرات زيادي را براي هر شركتي داشته باشد . بيشتر ورشكستگي شركت ها مربوط به ناتواني مديران مالي در برنامه ريزي و كنترل صحيح دارايي هاي جاري و بدهي هاي جاري شركت ها بوده است در اين تحقيق به دنبال رابطه بين سرمايه در گردش نگهداشت وجه نقد و قابليت سودآوري در شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران ميباشيم. براي اين منظور تاثير سرمايه در گردش و نگهداشت وجه نقد را بر روي متغير وابسته قابليت سودآوري براي دوره زماني 5 ساله 1389 تا 1393 و تعداد 610 سال - شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران مورد بررسي قرار داديم . به منظور سنجش نگهداشت وجه نقد از دو معيار نسبت وجه نقد و نسبت تبديل وجه نقد استفاده گرديده است. به منظور آزمون فرضيه هاي پژوهش از رگرسيون چند متغيره بهره گيري شده است. نتايج حاصل از آزمون فرضيه ها نشان ميدهد كه سرمايه در گردش مثبت و نگهداشت وجه نقد با معيار نسبت وجه نقد بر قابليت سودآوري تاثير منفي و معناداري دارد. همچنين نگهداشت وجه نقد با هر دو معيارنسبت وجه نقد و نسبت تبديل وجه نقد اثر سرمايه در گردش بر سودآوري را تعديل مي كند.