بررسي شاخص هاي حكمروايي خوب روستايي (مورد مطالعه: بخش زهان شهرستان قاينات)

حكمروایی خوب خوب در واقع رهیافتی تطبیقی در ریزی و مدیریت منابع در قلمرو سرزمین (كشور، منطقه، شهر، روستا و مانند اینها) برای دستیابی به توسعه پایدار به شمار می آید كه از طریق رفتار و قاعده مند و نهادینه شدن پاسخگویی، مشاركت مردمی، شفافیت، قانونمندی، مسئولیت پذیری، اجماع و مانند اینها دست یافتنی است. تعامل توسعه ای در دوره های مختلف تاریخی با تحولات اندیشه ای توسعه و برنامه ریزی در ایران متفاوت است؛ به طوری كه پارادایم حاكم توسعه پایدار روستایی در سپهر علوم جغرافیایی و برنامه ریزی و مدیریت، از مدیریت توسعه ای به حكمروایی توسعه ای جهت داده است. هدف اصلی از این پژوهشی شناسایی مهم ترین نقاط ضعف حكمروایی خوب و بهترین نقطه حكمروایی خوب برای بخش زهان است. روش تحقیق نیز توصیفی -- پیمایشی است. در این پژوهشی از دو روش اسنادی و پیمایشی استفاده شده است. نتایج پژوهش حاكی از آن است كه دید روستاییان شاخص های ( مشاركت، مسئولیت پذیری، شفافیت، عدالت و برابری) در وضعیت خوب و مطلوب قرار دارند و از دید كارشناسان شاخص های پاسخگویی و اجماع گرایی در وضعیت مطلوب قرار دارند. نتایج آزمون های آماری نشان می دهد كه رهیافت حكمروایی خوب روستایی می تواند به چالش مدیریتی توسعه روستایی در ایران پاسخی در خور دهد و توسعه پایدار