تقابل گفتمان سازيِ غرب با تمدن نوين اسلامي از منظر آيت الله خامنه اي (با تاكيد بر آينده پژوهي در غرب آسيا)

The contrast between Western discourse and modern Islamic civilization from the perspective of Ayatollah Khamenei (with emphasis on futures studies in West Asia)

بر كسي پوشيده نيست كه دنياي امروزه، دنياي منافع هست و اين منافع را مي توان در دو رويكرد گفتماني (با توجه به تعاريف معنوي و عقيدتي) و يا بر اساس رويكرد راهبردي (با توجه به منابع و منافع مادي و ملموس) دسته بندي كرد. اصولا هدف از گفتمان اين است كه اصول و مباني خويش را در عرصه بين المللي مسلط نمايد. اما براي توفيق چنين هدفي مي بايست پايه ها و اهدافي جهان شمول، عامه پسند و همچنين قادر به اعمال آن در چنين گستره اي باشد. از چندين گفتماني كه در دوره معاصر وجود دارد، تقابل گفتمان غرب (ليبرال دموكراسي) با گفتمان اسلام سياسي (تمدن نوين اسلامي)، مهمترين و جدي ترين تقابل اين دو گفتمان در عرصه منطقه اي و جهاني مي باشد. حال سوال پژوهش پيش رو اين است كه مولفه ها و اثرات اين تقابل گفتماني چيست و آينده اين تقابل (با تاكيد در منطقه غرب آسيا) چه خواهد بود؟ مولفه هاي گفتمان اسلام سياسي شامل: استقلال، منافع امت، شريعت عقل گرا و اجتهادي، هويت اسلامي، مردم سالاري ديني و توسعه اسلامي مي باشد در حالي كه مولفه هاي گفتمان غرب شامل: آزادي فردي، كاپيتاليسم، حقوق بشر-فرد، مالكيت خصوصي، دموكراسي ليبرال، سكولاريسم، دولت حداقلي و منافع فردمحور مي باشد كه از رهيافت چنين مولفه هايي، برداشت ها و عملكردهاي متفاوتي در عرصه سياسي استنباط مي گردد با برخورد اين دو گفتمان، در منطقه غرب آسيا مي گردد. كه سرانجام اين برخورد را مي توان نابودي نظام و گفتمان غربي به علت پايه ها و مولفه هايش دانست. همچنين لازم به ذكر است كه پژوهش پيش رو به روش تحليلي و تبييني مي باشد و روش گردآوري داده براساس روش كتابخانه اي هست.