تحليل ماده 1 و3 كنوانسيون منع توسعه، توليد و ذخيره سلاح هاي بيولوژيك بر اساس آيات و روايات

اسلام دين صلح و امنيت است و مطابق قرآن كريم و سنت پيامبر (صلى الله عليه و آله) جنگ، صرفا در حالت اضطراري و دفاعي در مقابل دشمن مشروع است و توليد و به‌كارگيري سلاح‌هاي كشتار جمعي از ديدگاه اسلام، نه تنها توصيه نمي‌شود، بلكه ممنوع و حرام شرعي است؛ امروزه يكي از مهم ترين معضلها، جنگهايي هست كه با به كارگيري سلاح‌هاي بيولوژيك يكي از وحشتناكترين ابزارهاي مخاصمات در گذشته و تهديدي جدي در مناقشات آينده مي باشند. هر چند جامعه بين الملل از طريق وضع كنوانسيون هاي منع استفاده از سلاح‌هاي بيولوژيك از جمله كنوانسيون تسليحاتي بيولوژيكي1972، توليد، دستيابي، انتقال و ذخيره سازي تسليحات بيولوژيك و سمي را ممنوع كرد؛ اما اين قوانين نيز بازدارندگي چنداني نداشته و همچنان اين سلاح ها در جنگ ها مورد استفاده قرار مي گيرند. طبق ماده 1 و3 اين كنوانسيون نبايد عوامل ميكروبي يا ساير عوامل بيولوژيك يا مواد سمي از هر منشأ كه باشند و يا به هر طريق و يا به هر نوع يا مقدار كه توليد شوند مورد استفاده كشورها يا وادار نمودن ديگران به بكارگيري آن ها قرار گيرند. از اين رو با توجه به اهميت اين موضوع در جهان كنوني، نوشتار حاضر با روش توصيفي _ تحليلي ، ماده 1 و3 كنوانسيون منع سلاح‌هاي بيولوژيك و آيات و روايات را مطالعه نموده و در بررسي به اين نتيجه دست يافت كه اگر چه موضوع استفاده از سلاح هاي ميكروبي و بيولوژيك از مسائل مستحدثه و جديد است اما در صدر اسلام نيز، موارد مشابهي وجود داشته كه مي توان از آن حرمت استفاده از اين سلاح ها در عصر حاضر را استنباط كرد. ازجمله ادله‌اي كه اين اصل را ثابت مي‌كند، اطلاق و عموم بسياري از آياتي است كه بر احترام جان و مال انسان‌ها، بلكه حيات حيوانات و نباتات دلالت دارد همچنين با تمسك به اطلاق روايات مي‌توان دريافت كه اسلام ديني است كه اجازه نمي‌دهد حتي درختان قطع شوند و يا به كشتزارها و محيط‌زيست آسيبي برسد و يا جنازه‌ دشمن مثله شود، بنابراين به طريق اولي از بين بردن انسان ها را در جنگ‌هاي بيولوژيك مجاز نخواهد بود.لذا ادعا مي شود آيات و روايات به نحو اتم و اكمل آنچه كه در ماده يك و سه كنوانسيون آمده اشاره دارد و حتي نواقصي كه از جهاتي متوجه اين مواد قانوني است در قوانين اسلام وجود ندارد.