روش مشاركتي در تدريس درس تاريخ

از جمله روش هاي فعالي كه امروزه توجه صاحب نظران تعليم وتربيت را به خود جلب كرده است، روش يادگيري مشاركتي است. تاثير يادگيري مشاركتي از طريق آموختن با هم بر رشد مهارت اجتماعي دانش آموزان طراحي و اجرا شد. يادگيري مشاركتي به علت مشاركت تك تك افراد و سهيم بودن آنان در يادگيري، يادگيري فعال محسوب مي شود. روش مشاركتي يكي از رويكردهاي تدريس است كه دانش آموزان را درگير خود آموزي و مسئوليت پذيري مي كند. هدف كلي اين روش درگير كردن فراگيران بطور فعال در تعاملات كلامي و همكاري مي باشد. در اين شيوه دانش آموزان در قالب گروه هاي ناهمگن با نظارت معلم به فعاليت و يادگيري مي پردازند چنين يادگيري هم لذت بخش و هم پايدار است. از آنجا كه روش تدريس مشاركتي قدرت بررسي، تفسير و نقادي دانش آموزان را پرورش مي دهد، يكي از اهداف تدريس درس تاريخ پرداختن به نگرش ها و ارزش هاست و دانش آموزان دو وظيفه درسي و اجتماعي را برعهده دارند. لذا ارائه درس تاريخ به روش مشاركتي به عنوان تدريس خودجوش در امر ياددهي – يادگيري مقاطع مختلف تحصيلي تاثيرات شگرفي به جاي مي گذارد .اين مطالعه با هدف بررسي روش مشاركتي در تدريس درس تاريخ به روش كتابخانه اي و با استفاده از گردآوري مطالب از منابع مكتوب انجام شده است. به عنوان يك يافته از اين مطالعه مي توان گفت كه فعاليت هاي مشاركتي كيفيت يادگيري را بهبود مي بخشد، در اين رويكرد از يادگيري فرصت هايي پديد مي آيد كه يادگيرندگان در موقعيت هاي كارگروهي و تعامل چهره به چهره به درهم آموزي و انتقال آموخته ها به يكديگر كمك مي كنند. جهت طراحي دقيق موقعيت يادگيري مشاركتي بايد افزايش احتمال تعاملات مورد نظر باشد