سنجش توسعه پايدار شهري و اصول معماري ايراني

Assessing sustainable urban development and principles of Iranian architecture

مفاهيم و اصول معماري ايران و مفاهيم معماري پايداري مشابهت هايي دارند كه قابل بررسي است. توسعه پايداري معماري چه به عنوان عمل خلق فضاي انساني و معماري پايدار « مفهوم تنظيم رابطه انسان و محيط فيزيكي و چه به عنوان محصول اين فرآيند، همواره با محيط پايدار درآميخته و در يك چهارچوب كلي مي توان از تعبير خلق محيط پايدار انسان ساخت براي آن استفاده كرد. نيل به پايداري محيط كالبدي انسان ساخت به عنوان بخشي ازمحيط زيست انساني و دربرگيرنده و سامان دهنده فعاليت هاي اقتصادي و اجتماعي، در گرو برقراري حالت تعادل پويا ميان فضاي كالبدي انساني، محيط فراگير و كاربران فضاست. پويايي اين تعادل در نحوه پاسخ گويي و كنش مندي محيط كالبدي به خواست ها و نيازهاي كاربران و نيز شرايط متغير محيط فراگير است. در پايان اين نوشتار طي يك بررسي تطبيقي به مقايسه مفاهيم،اصول و ويژگي هاي معماري پايدار پرداخته شده است. حاصل اين بررسي تطبيقي دستيابي به مفاهيم و ويژگي هاي مشترك است كه قابل كشف و بازشناسي است؛ استخراج اين اصول وويژگي هاي پايدار از تاريخ معماري ايراني، رهيافت هاي نظري وحتي گاهي روش هاي كاربردي را براي معماران معاصر ايراني به ارمغان خواهد آورد كه با تكيه بر چنين تجربياتي مي توان هم معماري پايدار را با معماري بومي و ايراني تبيين كرد و هم هويت از دست رفته معماري اصيل ايراني را دوباره بازيابي نمود.