بهينه سازي تراكم ساختماني در زون‌هاي TOD در شهر تهران با رويكرد كاهش مصرف انرژي سرمايشي و گرمايشي؛ نمونه موردي: زون ايستگاه مترو سهروردي

Optimizing building density in TOD zones in Tehran with the approach of reducing cooling and heating energy consumption; Case example: Sohrevardi metro station zone

با توجه به آمارهاي بين‌المللي، شهرها بزرگترين مراكز مصرف انرژي هستند. حمل و نقل و نيز سرمايش و گرمايش ساختمان‌ها اصلي‌ترين عوامل مصرف انرژي در شهر‌ها هستند. شهر تهران نيز مانند همه ابر شهرها با معضلات مصرف سرسام‌آور انرژي در حوزه‌هاي ساختمان و حمل و نقل مواجه است. مصرف برق براي سرمايش ساختمان‌ها در تابستان از يكسو و نيز ترافيك سنگين و مصرف غيرقابل تصور بنزين در اين شهر، لزوم استفاده از مدل‌هاي جديد برنامه‌ريزي شهري را ضروري مي‌نمايد. توسعه مبتني بر حمل و نقل (TOD) از متاخرترين مدل‌هاي توسعه‌ي شهري است كه مورد توجه مديران شهري قرار گرفته و افزايش تراكم ساختماني در حوزه‌ي ايستگاه‌هاي حمل و نقل عمومي از جمله راهكارهاي پيشنهادي است. در اين بين تعيين حداكثر ميزان تراكم ممكن با توجه به شرايط اقليمي و با جهت كاهش مصرف انرژي براي سرمايش و گرمايش ساختمان‌ها ضرورتي اجتناب ناپذير است. در اين پژوهش حوزه‌ي ايستگاه مترو سهروردي با هدف تعيين ميزان تراكم، بنحوي كه كمترين مصرف انرژي را در ساختمان‌ها به همراه داشته باشد مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه نمي‌توان با قطعيت در مورد تراكم ساختماني يك محدوده صحبت كرد، بلكه مي‌بايست با توجه موقعيت هر بلوك يا پارسل در مجاورت با بلوك‌هاي ديگر، در مورد ميزان تراكم آن بلوك يا پارسل تصميم‌گيري نمود.