كليدواژه :
شهرسازي نوين , توسعه پايدار , مهندسي شهرسازي , پايداري , نوشهرگرايي
چكيده فارسي :
مشكلات حومه نشيني در نيمه دوم قرن بيستم براي شهر هاي بزرگ حاد تر شد. مراكز شهري جمعيت خود را به نفع حومه ها از دست دادند ولي خود حومه ها نيز با مشكلاتي روبه رو بودند كه جدايي شديد كاربري هاي اصلي، نبود امنيت و استفاده بيش از حد از اتومبيل شخصي و آلودگي و تخريب زيست محيطي از جمله اين مسائل بود . براي ساماندهي وضعيت موجود شهر ها و حومه ها، شهرسازي نوين در اواخر قرن بيستم مطرح گشت. شهرسازي نوين يا نوشهرگرايي، به طور كلي يك طراحي شهري به روز با متريالها و فناوري هاي جديد است كه سبك آن نو-سنتيneo-traditional) ) است؛ و اصالتاً با توسعه هاي مسكوني جديد مرتبط است. با اين حال همواره بر توسعه درون بافت (infill development) و شهرسازي در ارتباط با حومه هاي موجود تاكيد مي‌نمايد. و علاوه بر آن، آميزه اي از سبكهاي معماري، رشد هوشمند و نيرويي هدايتگر براي توسعه شهري در تمام مقياس ها (بدون محدوديت مكاني و زماني) است. كه به محله هاي نسبتا پرتراكم، با قابليت پياده روي و كاربري مختلط شكل مي دهد؛ و آنها را با يكديگر تركيب مي‌كند. همانطور كه مي دانيد الگوها، نظريات و نهضت هاي متنوعي را در حوزه برنامه ريزي و طراحي شهري ارائه نموده كه منشاء خاص خود را دارد؛ و بنا به شرايطي راهكارهايي نيز براي آن مطرح مي گردد. كه تمامي اين راهكارها راهي به سوي دستيابي به معيارهاي توسعه پايدار شهري، فضاها و محلات مي باشد كه از لحاظ تئوريك و اجرايي، فراگيرتر است. در اين پژوهش، به بررسي كلي از مفاهيم و اصول شهرسازي و توسعه پايدار، حفظ محيط زيست و فضاي سبز شهري پرداخته شده است. و به طور خلاصه، تاريخچه اي از ايده هاي نخستين از معماران و طراحان فضاي شهري براي به وجود آمدن شكل شهرهاي نوين را ارائه نموده است.
چكيده لاتين :
Abstract Suburbanization problems became more acute in large cities in the second half of the twentieth century. Urban centers lost their population in favor of the suburbs, but the suburbs themselves also faced problems such as severe separation of main uses, lack of security and overuse of private cars, and pollution and environmental degradation. . To organize the current situation of cities and suburbs, new urban planning was introduced in the late twentieth century. New urbanism or neo-urbanism is generally an up-to-date urban design with new materials and technologies whose style is neo-traditional; And is originally related to new residential developments. However, it always emphasizes infill development and urban planning about existing suburbs. In addition, it is a mixture of architectural styles, smart growth, and the driving force for urban development at all scales (without spatial and temporal limitations). Which forms relatively dense neighborhoods, with the ability to walk and mixed-use; And combines them. As you know, it has presented various models, theories, and movements in the field of urban planning and design that have their origin; And according to the circumstances, solutions are proposed for it. All these solutions are a way to achieve the criteria of sustainable urban development, spaces, and neighborhoods, which are more comprehensive in theory and practice. In this research, a general study of the concepts and principles of urban planning and sustainable development, environmental protection, and urban green space has been done. In short, it presents a history of the first ideas of architects and designers of urban space to create the shape of new cities.
