مقايسه ي‌ عملكرد لرزه اي سامانه هاي تركيبي جداساز پايه تحت اثر زلزله هاي دور از گسل و زلزله هاي ضربه گونه ي نزديك گسل

تأمين ايمني سازه ها در برابر تحريكات محيطي و به خصوص زلزله در مناطق لرزه خيز يكي از مهمترين مسائل پيش روي مهندسي عمران مي باشد. جداسازي پايه يكي از روش هاي مؤثر ايمن سازي لرزه اي است. مطالعه و تعيين جزئيات فني عملكرد حالت هاي مختلف آن تحت اثر شرايط متفاوت لرزه اي از جمله نيازهاي اساسي در اين زمينه جهت كاربرد گسترده در عمل مي باشد. در اين مقاله، عملكرد لرزه اي تركيب هاي سري و موازي جداگر هاي لاستيكي و لغزشي با و بدون ميراگر‌هاي افزون در تراز پايه و يا روسازه بر اساس يك مطالعه‌ي جامع‌ مورد بررسي قرار مي گيرد. روسازه يك ساختمان مرجع فولادي مي باشد كه قبلاً در دانشگاه ايالتي نيويورك آمريكا مورد مطالعه قرار گرفته است. زلزله هاي ضربه گونه ي نزديك به گسل نيز در علاوه بر زلزله هاي دور از گسل مد نظر قرار مي گيرند. جزئيات فني عملكردهاي لرزه اي با معيار قرار دادن نيروهاي برشي، شتاب ها و جابجايي هاي طبقات روسازه و جابجايي هاي بيشينه و ماندگار سامانه ي جداساز با استفاده از تحليل هاي غيرخطي تاريخچه ي زماني تعيين و نشان داده مي شود استفاده از جداسازي پايه و ميراگر به طور كلي مي تواند در تمامي شرايط لرزه اي باعث بهبود عملكرد سازه شود. همچنين نتيجه گرفته مي شود جداگرهاي لغزشي (و تركيبات آن ها) و ميراگرهاي افزون سامانه ي جداساز منجر به كنترل مطلوب تر رفتار لرزه اي مي گردند.