فراتحليلي پيرامون نقش نوآوري و خلاقيت بر روحيه كار آفريني در سازمان هاي آموزشي

امروزه در مدارس، دانشگاهها و همه مراكز آموزشي كشورهاي توسعه يافته، توجه به آموزش خلاقيت، نوآوري و تربيت افراد خلاق در سرلوحه برنامه هاي آموزشي و درسي قرار گرفته است. همچنين پيشرفت و توسعه هر جامعه را بيش از هر چيز در گرو تربيت نيروهاي انساني كارآمدي مي دانند كه بتوانند با انديشه پويا و خلاق خود، امكانات بالقوه، موجود در جامعه را به امكانات بالفعل و قابل استفاده تبديل نمايند. سازمانهاي آموزشي به عنوان متوليان اصلي تربيت و پرورش نيروي انساني متخصص در جامعه نقش اساسي دارند. شايد تغيير رويكرد دانش آموختگان از كارجويي به كارآفريني به سبب درك اين مطلب است كه در دنياي امروز، دانش آموخته اي نسبت به سايرين داراي مزيت رقابتي است كه پا را از حوزه دانش و محفوظات خود فراتر گذاشته، در حل مسائل عملي آن محدوده تخصصي، مهارت داشته و موفق عمل كند.اين مقاله تلاش دارد با بيان نقش كارآفريني در حوزه تعليم وتربيت، به بررسي تأثير اين پديده بر روي نوآوري و خلاقيت از روي تحقيقات انجام گرفته در سال هاي اخير بپردازد. در نتيجه كارآفريني، نه تنها بر نوآوري و خلاقيت در آموزش تأثيرگذار است بلكه الگوي فكري آموزش را دگرگون، مدل هاي موجود آموزشي را غني تر و شيوه هاي آموزشي جديدي را نيز ايجاد مي كند.