تحليل احتمالاتي وقوع روانگرايي با در نظر گرفتن تغييرات خصوصيات بافتي و مقاومتي خاك

روانگرايي يكي از پيچيده ترين و بحث برانگيزترين مسائل ژئوتكنيك لرزه اي به حساب مي آيد و از تهديدات عمده سازه ها در مناطق با نهشته هاي اشباع ماسه اي مي باشد. تعيين وقوع روانگرايي همواره بواسطه روابط تجربي به پارامتر هاي مختلف خاك و زلزله ارتباط داده مي شود. اين در حالي است كه خاك به عنوان مصالحي با بيشترين تغييرات خصوصيتي و عدم قطعيت هاي اندازه گيري شناخته مي شود. از اين رو در اين تحقيق با در نظر گرفتن بازه تغييرات پارامتر هاي بافتي (اندازه ميانه دانه ها) و مقاومتي (مقامت نوك در تست نفوذ مخروط)، به بررسي احتمال وقوع روانگرايي در محل پرداخته شده است. براي اين منظور، پارامتر هاي غيرقطعي به واسطه توزيع احتمالاتي تعريف شده و پس از آن با استفاده از روابط تجربي توزيع احتمال وقوع روانگرايي در محل بواسطه شبيه سازي مونت كارلو تعيين شده است. نتايج بدست آمده نشان داد كه با بكارگيري روش پيشنهادي، تعيين تابع چگالي احتمالاتي و همچنين تابع توزيع تجمعي وقوع روانگرايي ممكن خواهد بود.