جايگاه دانشگاه در مديريت دانش شهر هوشمند

توسعه شهرهاي هوشمند بيشتر مبتني بر چارچوب‌هاي مديريت دانش است. اين امر منجر به چالش‌هاي مديريتي جديدي مي‌شود كه منعكس‌كننده پيچيدگي حاكميت مديريت دانشو پردازش مسائل پروژه‌هاي شهر هوشمند و همچنين نياز به مديريت دانشي است كه هم در داخل و هم فراتر از مرزهاي پروژه‌ها سرچشمه مي‌گيرد. با اين حال، تحقيقات عميق در مورد توسعه شهرهاي هوشمند از ديدگاه مديريتي و مديريت دانش، اندك و محدود است. به طور جزئي، اگرچه دانشگاه‌ها مانند پروژه‌هاي شهر هوشمند، مسئول رقابت پذيري و برتري اكوسيستم‌هاي مبتني بر دانش هستند، نقش‌هاي متفاوتي كه در چنين پروژه‌هايي در برخورد با مسائل حاكميت و فرآيندهاي مديريت دانش ايفا مي‌كنند، هنوز مورد مطالعه قرار نگرفته است. اين مقاله با انجام يك مطالعه موردي اكتشافي از 20 پروژه شهر هوشمند، اين موارد را مورد بررسي قرار داد: بررسي دقيق نحوه مديريت مساله حاكميت مديريت دانش توسط دانشگاه ها زماني كه از دانش داخلي استفاده مي شود، مساله حاكميت مديريت دانش زماني كه دانش خارجي(بيروني) استفاده مي‌شود، مساله فرايندهاي مديريت دانش زماني كه دانش داخلي استفاده مي‌شود و مساله فرايندهاي مديريت دانش زماني كه دانش خارجي استفاده مي‌شود. نتايج نشان مي‌دهد كه دانشگاه‌ها به‌عنوان واسطه‌هاي دانش، محافظين دانش، ارائه‌دهنده دانش و ارزيابي‌كننده دانش عمل مي‌كنند.