اثربخشي آموزش گروهي نظريه انتخاب بر سلامت روان و وابستگي بين فردي زنان مراجعه كننده به خانه هاي سلامت

اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي آموزش گروهي نظريه انتخاب بر سلامت روان و وابستگي بين‌فردي زنان مراجعه‌كننده به خانه هاي سلامت صورت گرفت. روش اين پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري تحقيق شامل كليه زنان مراجعه كننده به خانه هاي سلامت شهر تهران در سال 1399 بود. نمونه آماري اين پژوهش 40 نفر بود كه به صورت نمونه گيري خوشه اي تك مرحله اي انتخاب و سپس در دو گروه آزمايش (20 نفر) و كنترل (20 نفر) قرار داده شدند و گروه آزمايش به مدت 10 جلسه تحت درمان آموزش گروهي نظريه انتخاب قرار گرفتند و گروه كنترل در ليست انتظار ماندند. جمع آوري داده ها بر اساس سلامت روان (گلدبرگ، 1972) و مقياس وابستگي بين‌فردي (هيرشفيلد و همكاران، 1977) انجام پذيرفت. تجزيه و تحليل اطلاعات بدست آمده از اجراي پرسشنامه از طريق نرم افزار spss24 در دو بخش توصيفي و استنباطي (كوواريانس) انجام پذيرفت. يافته هاي پژوهش نشان داد كه درمان مبتني بر نظريه انتخاب باعث افزايش سلامت روان و مولفه هاي آن در زنان مراجعه‌كننده به خانه هاي سلامت مي‌گردد. همچنين نتايج نشان داد كه آموزش گروهي نظريه انتخاب باعث كاهش وابستگي بين فردي زنان مراجعه كننده به خانه هاي سلامت شده است. بر اساس يافته هاي اين پژوهش مي توان گفت كه آموزش نظريه انتخاب به عنوان يك رويكرد منحصر به فرد، علاوه بر كارايي در زمينه درمان اختلال‌هاي شخصيتي، مي‌تواند در زمينه درمان ساير اختلال‌هاي رواني نيز سودمند باشد.