نقش طراحي ايده آل موزه بر ارتقاء خلاقيت كودك در حيطه علم فيزيك

آموزش در موزه از قرن بيستم مطرح است. امروزه موزه ها از مفهوم محل نمايش آثار، به مكان پرورش استعدادها و تجربه عملي علوم بديع كه ذهن انسان را به چالش بكشد، تبديل مي گردند. كودكان با زندگي در شهرهاي با تكنولوژي پيشرفته، براي تجلي استعدادها، نيازمند حضور در چنين محيطي هستند. موزه هاي كودك در نقش مكملي مدارس، اهميت آموزش كودكان و نياز روز افزون جامعه به آنها براي پيشرفت و استقلال، ضرورت ايجاد را مشخص مي سازد. پژوهش حاضر با روش تحقيق كيفي و توصيفي و از حيطه علم فيزيك بررسي مي گردد. علمي كه در تمام زمينه هاي زندگي حائز اهميت است. ريشه هاي درك محيطي در انسان از كودكي شكل مي گيرد. كودك در مواجهه با محيط رشد مي كند. كودكان خلاق‌ اند و خلاقيت از ويژگي‌هاي اساسي دوران كودكي است. طبق پژوهش‌ ها، موثرترين عامل در ارتقاء خلاقيت، تأثير فضاي معماري است كه كمتر مورد توجه است. بنابراين، كودك و درك او نقش اصلي شكل دهنده كالبد معماري فضاي موزه است و آن را تحت تاثير قرار مي دهد. مهمترين بحث، اهميت به كودكان و تقويت خلاقيت آنها در حيطه علم فيزيك، توسط موزه اي است كه اشتياق به يادگيري را در كودكان گسترش دهد. در حال حاضر كشور ما با كمبود اين فضاها روبرو است. معماران با طراحي فضاها، به نحوي نقش تربيت افراد را دارند و به دليل تاثيرپذيري بيشتر كودكان، در طراحي فضاهاي كودكان اين نقش اهميت بيشتري دارد. بنابراين، بايستي طراحان خلاء را با طراحي محيطي پويا و منعطف براي برقراري ارتباط با كودكان و پاسخ به نيازهايشان كه بتوانند از يادگيري لذت برند، پركنند.